معماری نرم افزار در دهه اخیر اهمیت بسیاری پیدا کرده است. تصمیمات گرفته شده در زمان معماری، تأثیر بسزایی بر نیازهای رفتاری و غیررفتاری نرم افزار پیاده سازی شده دارند تا آنجا که تغییر در آنها هزینه زیادی دربردارد. معماری نرم افزار معمولاً به خوبی مستند نمی شود و یا از طرف برنامه نویسان به خوبی رعایت نمی شود. به همین دلیل، معماران نرم افزار همواره خواهان بررسی انطباق پیاده سازی با معماری هستند. پژوهش هایی درباره روش های بررسی انطباق، توصیف معماری از جنبه های مختلف و نگاشت دستی بین عناصر معماری و پیاده سازی در گذشته انجام شده است. در این پژوهش، روشی برای بررسی انطباق معماری با استفاده از نگاشت خودکار ارائه شده است. در این راهکار از روش های یادگیری ماشین برای ساخت مدل نگاشت عناصر پیاده سازی به معماری استفاده شده است. ما با مطالعه زبان جاوا، برای اولین بار، یازده خصیصه برای یادگیری نحوه نگاشت یک کلاس پیاده سازی به عنصر معماری متناظر یافته ایم. ما با استفاده از 5\% کلاس های پیاده سازی که توسط معمار نرم افزار نگاشته شده بودند، موفق به ساخت درخت تصیمیمی شدیم که با دقت مناسبی توانایی نگاشت کلاس های جدید پیاده سازی را به معماری دارد. با این روش، هم نگاشت خودکار انجام شده است و هم مدلی قابل فهم برای معمار بدست آورده ایم. برای این کار پیمانه ای برای استخراج مقادیر یازده خصیصه یافته شده، تولید شده است. این چهارچوب امکان ردیابی انحرافات معماری را در سطح پیاده سازی برای معمار میسر می سازد. نهایتاً برای نرم افزار جامع بانکداری فناپ به عنوان مطالعه موردی، از روش بررسی انطباق پیشنهادی استفاده کرده ایم. در نهایت، موفق به یادگیری عناصر معماری با دقت مثبت واقعی بالای 95\% و مثبت کاذب کمتر از 0.01\% شده ایم و نرخ انطباق نرم افزار بررسی شده را گزارش کرده ایم.

شرایط محیطی خلیج فارس بخصوص سواحل آن نسبت به دیگر نقاط دنیا، بسیار خورنده است. میزان بالای کلراید در آب دریا، دما، رطوبت بالا و جزرومد از دلایل اصلی ایجاد خرابی در سازه های rc در منطقه خلیج فارس به شمار میروند و در این بین نقش کلراید مهم ترین است. این تحقیق با استفاده از نتایج مربوط به نمونه های بتنی قرارگرفته در محیط خلیج فارس، سعی دارد تا با ارائه مدل های ریاضی، نفوذ یون کلراید در بتن در سنین مختلف را پیش بینی نماید و در این راه از نرم افزار life365 استفاده می کند و پس از ارائه مدل ها، تاثیر 4 پارامتر نسبت آب به مواد سیمانی، درصد دوده سیلیس جایگزین، شرایط رویارویی و ضخامت پوشش (cover) بر طول عمر سازه را مورد ارزیابی قرار می دهد. نتایج مدل سازی نشان میدهد که کاهش ضریب انتشار با گذشت زمان در بتن های معمولی بیش از 4 برابر سریعتر از بتن های دوده سیلیسی صورت میگیرد و حضور دوده سیلیس ضریب انتشار بتن در سنین اولیه را تا 24 برابر کاهش میدهد. همچنین مدل سازی نشان می دهد که کاهش نسبت آب به مواد سیمانی از 0.5 به 0.3، نفوذپذیری بتن را 3.8 برابر کاهش می دهد. نتایج بررسی پارامترهای این تحقیق نشان میدهد که کاهش نسبت آب به مواد سیمانی از 0.5 به 0.3، 4.65 برابر، جایگزینی 15% دوده سیلیس، 9.49 برابر، افزایش ضخامت کاور از 2.5 cm به 10 cm، 19.33 برابر طول عمر سازه را افزایش میدهد. البته این نتایج تنها با تکیه بر امکانات موجود و نمونه گیری های انجام شده تعیین گردیده است و امکان صحت سنجی آن با استفاده از سازه های واقعی وجود ندارد. همچنین نتایج نشان می دهد که وضعیت خوردگی شرایط رویارویی مغروق و جزرومدی تقریبا یکسان و از شرایط رویارویی اتمسفر بسیار شدیدتر است و میتواند تا 91.9 درصد طول عمر سازه راکاهش دهد. این در حالیست که بر مبنای مشاهدات صورت گرفته انتظار می رفت تا شرایط رویارویی جزرومدی بسیار بحرانی تر از شرایط مغروق باشد.