مقدمه : در این پژوهش سودمندی یکی ازبرنامه های غنی سازی زندگی(طرح تایم) برروی مشکلات ارتباطی زوج های ایرانی مورد ارزیابی قرار گرفت . روش : دریک مطالعه شبه تجربی 26 زوج به دو پرسشنامه رضایت زناشویی وپرسشنامه الگوهای ارتباطی(cpq) در دو مقطع پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. 12 زوج (گروه آزمایشی) آموزش های ده هفته ای برنامه غنی سازی تایم را دریافت نمودند و12زوج دیگر (گروه کنترل) هیچ آموزشی دریافت نکردند .دادها با روش آماری آزمون t ویومن ویتنی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ها : نتایج به دست آمده حاکی از عدم تغییرات نمرات گروه کنترل در مقیاس ها رضایت زناشویی انریچ طی مدت مطالعه بود در حالی که نمرات گروه آزمایش بهبود معناداری درپس آزمون در این زیر مقیاس ها داشتند .همچنین درزیر مقیاس های الگوهای ارتباطی(cpq):(ارتباط سازنده الف ،ارتباط سازنده ب ،ارتباط کنارگیری/توقع ،مقیاس توقع مرد- کنارگیری زن،مقیاس توقع زن کنارگیری مرد، مقیاس ارتباط اجتنابی متقابل) که در تمامی زیر مقیاس ها جزمقیاس توقع زن –کنارگیری مرد ، نمرات گروه آزمایش بهبود معناداری در پس آزمون داشتند. بحث و نتیجه گیری : براساس نتایج به دست آمده می توان از آموزش طرح تایم در کاهش مشکلات زوجین و توانمند سازی آنها در جهت بهبود ارتبا طشان سود جست.