در این مطالعه از 16 راس گوساله نر نژاد براون سوئیس با میانگین وزن اولیه50 ±150 کیلو گرم به منظور بررسی اثرات موننسین و منابع مختلف دانه غلات (جو و تریتیکاله) بر عملکرد پروار آنها استفاده شد. آزمایش در قالب طرح فاکتوریل2×2 با چهار تیمار و چهار تکرار در هر تیمار به مدت 90 روز انجام گرفت. تیمار های آزمایشی مورد استفاده شامل 1) جیره حاوی جو بدون موننسین 2) جیره حاوی جو همراه با موننسین 3) جیره حاوی تریتیکاله بدون موننسیین 4) جیره حاوی تریتیکاله همراه با موننسین، بودند. میزان موننسین مورد استفاده 30 میلی گرم بر هر کیلوگرم ماده خشک جیره بود. وزن کشی گوساله ها به صورت ماهانه، مصرف خوراک به صورت روزانه ثبت و اندازه گیری شد. نمونه گیری از مایع شکمبه با استفاده از لوله مری و نمونه گیری خون از سرخرگ گردنی در پایان هر ماه صورت گرفت. نوع منبع دانه و سطح موننسین اثر معنی داری بر صفات پرواری از جمله اضافه وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک، وزن نهایی و مصرف خوراک روزانه نداشت. غلظت گلوکز و نیتروژن اوره ای خون و ph مایع شکمبه تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. استفاده از موننسین غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه را کاهش داد ولی معنی دار نبود.