دیدگاه به عنوان یک عنصر شناختی، نقش مهمی در بیان تجربه ها و مفهوم سازی های افراد دارد و به همین دلیل به تکرار مورد مطالعه و بحث زبان شناسان شناختی قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی عنصر دیدگاه در زبان فارسی و مطالعه چگونگی کارکرد آن در سفرنامه ها انجام گرفته است. در این پژوهش مفهوم دیدگاه در زبان شناسی شناختی معرفی می شود و پس از معرفی و بررسی فاکتورهای مربوط به آن از نظر رونالد لنگاکر (1987)، این فاکتورها در دو سفرنامه حج از دو دوره تاریخی متفاوت سنجیده می شود. بررسی های متنی پژوهش حاضر، یافته های جدیدی در مورد زبان فارسی ارائه می کند و تفاوت دو سفرنامه را، هم به لحاظ ویژگی های نگارشی متن و هم به لحاظ فاکتورهای دیدگاهی، در دو دوره قاجار و معاصر به نمایش می گذارد.