هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی روش آموزش شناختی–رفتاری شادمانی فوردایس بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان پایه اول دبیرستانهای پسرانه شهرستان تیران و کرون است. فرضیه اصلی پژوهش عبارت است از:آموزش شناختی- رفتاری شادمانی فوردایس بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان موثر است. در فرضیه های فرعی پژوهش فرض شده است که روش مورد نظر بر متغیرهای فرعی انگیزش تحصیلی، یعنی انگیزش درونی، انگیزش بیرونی و بی انگیزگی نیز موثر است. برای اجری پژوهش، ابتدا به روش نمونه گیری خوشه ای یک مرحله ای، یکی از دبیرستانهای پسرانه شهرستان تیران و کرون انتخاب شد. سپس پرسشنامه انگیزش تحصیلی والرند وهمکاران بین همه دانش آموزان پایه اول دبیرستان، که تعداد آنها 90 نفر بود توزیع شد و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ بدست آمد. پس از آن پرسشنامه ها تصحیح شده و از بین افرادی که انگیزش تحصیلی پایینی داشتند تعداد 30 نفر انتخاب شدند و به طور تصادفی ساده در 2 گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند.در گروه آزمایش به مدت هشت جلسه 5/1 ساعته آموزش شادمانی شناختی رفتاری فوردایس صورت پذیرفت. پس از اتمام جلسات،دو پیگیری (یک هفته و یک ماه)انجام شد. هر دوگروه چهار بار با پرسشنامه انگیزش تحصیلی مورد سنجش قرار گرفتند. (پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری اول و پیگیری دوم). بعد از جمع آوری اطلاعات، داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس با برنامه کامپیوتری 16spss تحلیل شد و نتایج زیر حاصل شد: فرضیه اصلی در مورد اثر بخشی روش آموزش شناختی رفتاری شادمانی فوردایس بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان در هر سه مرحله پس آزمون، پیگیری اول و پیگیری دوم تایید شد. اثر بخشی روش مورد نظر بر سایر متغیرهای پژوهش یعنی انگیزش درونی، انگیزش بیرونی و بی انگیزگی نیز مورد تایید قرارگرفت و این تاثیر تا پیگیری اول و دوم نیز ادامه داشت.