چکیده هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خودکارآمدی اجتماعی و مهارتهای اجتماعی با اضطراب اجتماعی در نوجوانان بود. به همین منظور161 دانش آموز دختر و پسرمقطع راهنمایی و دبیرستان شامل 73 دانش آموز دختر و 88 دانش آموز پسر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه: مقیاس اضطراب اجتماعی، مقیاس خودکارآمدی برای موقعیت های اجتماعی، مقیاس سنجش مهارت های اجتماعی بود. روش تحقیق توصیفی و در دسته تحقیقات همبستگی بود. فرضیه های این پژوهش با استفاده از تحلیل های همبستگی، آزمون تی و رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج همبستگی معناداری بین خودکارآمدی اجتماعی و مهارتهای اجتماعی با اضطراب اجتماعی نشان داد و خودکارآمدی اجتماعی پیش بینی کننده منفی و معنادار برای اضطراب اجتماعی بود. همچنین تفاوت معناداری بین میانگین نمرات ابعاد اضطراب اجتماعی، خودکارآمدی اجتماعی و مهارتهای اجتماعی دختران و پسران مشاهده گردید.