نام پژوهشگر: هاجر صبور

تأثیر تلفیق محدودیت درمانی با آموزش فشرده دو دستی بر مهارت های حرکتی ظریف کورکان با فلج مغزی نیمه بدن 5-10 ساله
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی 1389
  هاجر صبور   سید علی حسینی

چکیده پیش زمینه: محدودیت درمانی و درمان فشرده ی دو دستی، روش های درمانی نوید بخشی در بهبود کارکرد اندام فوقانی کودکان با فلج مغزی نیمه ی بدن می باشند. محدودیت درمانی شامل محدودیت اندام سالم و انجام تمرینات فشرده با اندام مبتلا می باشد و درمان فشرده ی دو دستی، مکملی برای درمان های دیگر اندام فوقانی می باشد و هدف آن بهبود هماهنگی دو دست با استفاده از تمرینات ساختار یافته است که درون فعالیت های کارکردی و بازی های دو دستی گنجانده شده است. هدف: ارزیابی تأثیر تلفیق محدودیت درمانی با درمان فشرده ی دو دستی بر کارکرد اندام فوقانی کودکان با فلج مغزی نیمه ی بدن. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 25 کودک 120-60 ماهه به روش تصادفی ساده به دو گروه درمان (تعداد = 12؛ 4 پسر و 8 دختر با میانگین سنی و انحراف معیار 58/93±24/14) و کنترل (تعداد = 13؛ 7 پسر و 6 دختر با میانگین سنی و انحراف معیار 35/85 ± 15/17) تقسیم شدند.گروه کنترل خدمات رایج در کاردرمانی را دریافت نمودند و گروه درمان علاوه بر خدمات رایج در کاردرمانی، تلفیق محدودیت درمانی و درمان فشرده ی دو دستی را به این صورت دریافت نمودند که ابتدا اندام فوقانی سالم با محدود کننده (اسلینگ) به مدت 3 ساعت بسته شد و کودکان تکالیف داده شده را صرفاً با اندام مبتلا انجام دادند، سپس اسلینگ را درآورده و کودکان تکالیف داده شده را به مدت 3 ساعت با هر دو دست تمرین نمودند و این روند به مدت 10 روز در طی دو هفته ی متوالی ادامه یافت. مهارت های حرکتی ظریف و کارکرد اندام فوقانی و تون عضلانی کودکان با استفاده آزمون کارکرد حرکتی جبسن- تیلور (jebsen-taylor test of hand function)، آزمون کفایت حرکتی برونینکس- ازرتسکی (bruininks-oseretsky test of motor proficiency) و آزمون اصلاح شده ی آشورث (modified ashwort scale) پیش و پس از مداخله ی درمانی مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: مهارت های حرکتی ظریف کودکانی که تحت درمان تلفیق محدودیت درمانی با درمان فشرده ی دو دستی قرار گرفتند نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری داشت (05/0> p). اما میزان اسپاستیسیته ی عضلانی بعد از انجام مداخله ی درمانی تفاوت معناداری نداشت (05/0< p). نتیجه گیری: یافته ها حاکی از این است که تلفیق محدودیت درمانی با درمان فشرده ی دو دستی موجب بهبود مهارت های حرکتی ظریف کودکان با فلج مغزی نیمه بدن می شود. کلید واژه ها: کارکرد اندام فوقانی، محدودیت درمانی، آموزش فشرده ی دو دستی، توانبخشی اندام فوقانی، فلج مغزی نیمه ی بدن