در این تحقیق پیش بینی تئوری و اندازه گیری تجربی تغییرات توزیع اندازه ذرات آسفالتن استخراج شده از دو نمونه نفت خام ایران در مخلوط هایی از تولوئن و هپتان، تحت مکانیزم ته نشینی انجام می شود. آزمایشها درون یک سل ته نشینی با استفاده از روش پردازش تصویر در سه مقطع متفاوت از طول سل بررسی می گردد. همچنین آزمایش های ته نشینی ذرات آسفالتن در حضور سه بازدارنده انتخابی شامل بازدارنده دودسیل رزورسینول، روغن فندق و یک نمونه تجاری انجام شده است. روند تغییرات اندازه ذرات با زمان در این مقاطع عموماً شامل سه ناحیه پایدار، صعودی و نزولی می باشد. ناحیه پایدار در نتیجه ی هم مرتبه بودن فرآیندهای تجمع و ته نشینی شکل می گیرد. تشکیل ناحیه صعودی بدلیل غالب بودن فرآیند تجمع نسبت به ته نشینی برای ذرات آسفالتن می باشد. بیشتر بودن ته نشینی ذرات در مقابل تجمع، عامل کاهش اندازه متوسط ذرات و ایجاد ناحیه نزولی می باشد. با افزایش نسبت حجمی تولوئن به هپتان از 1:7 به 1:4، متوسط اندازه ذرات آسفالتن در مقطع پایینی سل از 4/65 به 6/33 میکرون تغییر می کند. عملکرد بازدانده های مورد نظر بر تجمع و ته نشینی ذرات آسفالتن، با مقایسه ی نواحی پایدار، صعودی و نزولی نسبت به حالت های مخلوط در عدم حضور بازدارنده مشخص می شود. گسترش ناحیه پایدار نشان دهنده ی عمکرد مناسب و ایده آل بازدارنده می باشد. مدل سازی روند تغییرات متوسط اندازه ذرات در شرایط ته نشینی با مدل مونت کارلو پیشرو با زمان انجام شده است. تطابق نتایج مدل با آزمایش قابلیت مناسب مدل در بررسی فرآیندهای تجمع و ته نشینی را نشان می دهد به طوری که بیشینه خطای مدل نسبت به نتایج آزمایشگاهی %7/11 می باشد. بازدارنده تجاری بیشترین کارایی را در جلوگیری از تجمع ذرات آسفالتن و کاهش نرخ ته نشینی ذرات دارد و عملکرد بازدارنده های دودسیل رزورسینول و روغن فندق در مرتبه های بعد از این بازدارنده تجاری قرار می گیرد.