مطالعات نشان می دهند که آندروژن ها ، می توانند رفتار های اضطرابی را در جنس نر تعدیل بخشند، به طوریکه تزریق تستوسترون موجب کاهش اضطراب در حیوانات می گردد. از طرف دیگر دخالت سیستم نورآدرنرژیک باواسطه گیرنده های بتا-1 در برخی نواحی مغزی، از جمله هسته قاعده ای جانبی آمیگدال (bla)، در ایجاد پاسخ های اضطرابی نقش مهمی دارد. در مطالعه حاضر تداخل اثر هورمون تستوسترون با گیرنده های بتا-1 آدرنرژیک ناحیه bla بر رفتار اضطرابی موش بزرگ آزمایشگاهی نر از نژاد ویستار ارزیابی گردید. تمامی حیوانات با استفاده از جراحی استریوتاکسیک به صورت دو طرفه در ناحیه bla کانوله شدند. بعد از یک هفته استراحت و ریکاوری بیهوشی و جراحی، رفتار اضطرابی آنها با استفاده از مدل ماز بعلاوه مرتفع ارزیابی گردید. موش های بزرگ آزمایشگاهی مقادیر مختلف بتاکسولول ( µg/rat4/0 ،1/0 ،025/0 ،0)، آنتاگونیست اختصاصی گیرنده های بتا-1 آدرنرژیک را 60 دقیقه قبل از تست رفتاری به صورت درون bla و مقادیر مختلف تستوسترون(mg/kg 40 ،30 ،20 ، 0) را به صورت درون صفاقی (با فاصله 15 دقیقه ای پس از تزریق درون کانولی) دریافت نمودند. نتایج نشان داد که تزریق درون صفاقی تستوسترون به صورت وابسته به دوز اثر ضد اضطرابی دارد و بعلاوه ریز تزریق مقادیر مختلف بتاکسولول به درون bla باعث کاهش اضطراب می گردد. تزریق توامان پیش از تست مقادیر بی اثر بتاکسولول(g/rat, intra blaµ025/0) و بی اثر تستوسترون (mg/kg, ip 20) که به تنهایی تاثیری بر اضطراب نداشتند، سبب کاهش اضطراب در این حالت گردید. بر اساس یافته های حاصل از این تحقیق، آثار ضد اضطرابی تستوسترون تایید گردید، و از طرف دیگر به نظر می رسد که گیرنده های بتا-1 آدرنرژیک هسته های قاعده جانبی آمیگدال در آثار ضد اضطرابی تستوسترون به طور مستقیم یا غیر مستقیم از طریق دیگر سیستم های نوروترانسمیتری دخالت دارند.