در طی بیش از یک قرن که استفاده از ساختمان های بلند با شیوه امروزی در جهان معمول گردیده است این گونه بناها برای حل برخی مشکلات امروز جوامع مانند کمبود مسکن ناشی از افزایش جمعیت شهرها، مورد استفاده قرار گرفتند، اما همواره با مشکلات و نارسایی های جدید نیز همراه بوده اند. به همین دلیل احداث بناهای بلند همواره مورد بحث و انتقاد صاحب نظران رشته های عمران، معماری، شهر سازی و جامعه شناسی قرار داشته است. این ساختمان ها در ابتدا به منظور استفاده بهینه از زمین در مراکز شهرهای بزرگ ساخته شدند اما بتدریج، همزمان با گسترش شهرها ضرورت های بیشتری برای احداث این ساختمان ها در سایر مناطق شهری ایجاد گردید. گرچه ساختمان های بلند دارای پیچیدگی هایی از لحاظ طراحی معماری و مسائل شهری می باشند اما توجه به مسائل فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی، همانند پرداختن به موارد تکنیکی و ساختاری از ضروریات طراحی و ساخت آن ها به شمار می رود. پس از گذشت چد دهه از ظهور بلند مرتبه سازی، ساخت ساختمان های بلند با شیوه جدید در شهرهای بزرگ ایران مانند تهران نیز آغاز گردید. اما همواره به دلیل عدم برخورد مناسب با پدیده بلند مرتبه سازی، مشکلات و نارسایی هایی در نحوه استفاده از این بنا ها وجود داشته است. متاسفانه در حال حاضر در شهرهای بزرگ ایران شاهر رشد و گسترش بناهای بلند هستیم که با این گونه ساختمان ها مانند ساختمان های کوتاه و متعارف برخورد می شود. در حال حاضر بناهای بلند در هر نقطه ای احداث می شوند و هرگونه که خواسته شود حضور خود را بر فضای شهری تحمیل می نماید، علیرغم پیچیدگی ها خاص این گونه ساختمان ها شناخت صحیحی از شرایط خاص بناهای بلند وجود ندارد و بطور کلی معیارها و ضوابط طراحی و ساخت این گونه از ساختمان ها مشخص نیست و این امر نگرانی های بیشماری را بوجود آورده است. گرچه استفاده صحیح از بناهای بلند می تواند کمک موثری به حل مشکلات و ایجاد محیط مطلوب و مناسب نماید، اما بی توجهی به مسائل خاص این بناها نتایج منفی و زیان باری به همراه دارد. لذا تدوین ظوابط و تصویب مقررات در زمینه بلند مرتبه سازی در ایران خصوصا در شهرهای بزرگ مانند تهران از ضروری ترین نیازهای کشور در زمینه مقررات و قوانین شاختمان به شمار می رود. این امر در سال های اخیر که شاهد حضور، رشد و گسترش روز افزون این گونه بناها می باشیم بیش از پیش ضروری به نظر می رسد