پایان نامه حاضربا عنوان«علم نافع از دیدگاه آیات و روایات» به دنبال پاسخ به این سوال است که علم نافع چگونه علمی است؟ و اصولا در آیات و روایات منظور از آن چیست؟ دریافتیم از دیدگاه اسلام علمی که تحصیل آن بر مسلمانان فریضه دانسته شده یک علم معین نیست. هر علمی که برای جامعه اسلامی مفید و لازم بوده و سودی به حال فرد و جامعه داشته باشد علم نافع است. چنین علمی منجر به تغییر رفتار می شود و دو منشا اثر است. این علمی است که روحانیت بشر را تکمیل می نماید و او را از ظلمت می رهاند و به جاده فضیلت و تکامل رهبری می کند. ما شیعه هستیم و ائمه اطهار (علیهم السلام) را اوصیای پیغمبر اکرم (صلی الله علیه واله) می دانیم و گفتار آنها و سیرت آنها برای ما سند است. از شرافت و اهمیت علم نافع در قرآن همین بس که در آیاتی تاکید بر لزوم «تعلیم» و «تعلم» دارد و در بعضی آیات هم آمده است که هدف آفرینش جهان، علم و معرفت است. از دیدگاه این دو منبع آسمانی «حیات معقول» اصلی ترین و مهمترین ویژگی علم نافع است. عبودیت و بندگی در چهره تقوی، اخلاص و اخلاق، به کارگیری علم و درخواست از پروردگار از شروط کسب علم نافع است. تعصب، زنگار دل و محبت دنیا هم از موانع دریافت چنین علمی به شمار می رود. برای تبیین موارد بیان شده سعی شده نگاهی تفسیری به آیات و روایاتی که در رابطه با علم نافع و صفات آن یا صفات کسانی که از چنین علمی بهره مند ند شود. واژه های کلیدی: علم نافع، جایگاه قرآنی و روایی علم نافع، ویژگی های علم نافع، آثار علم.