اختلالات عضلانی – اسکلتی مرتبط با کار عمده ترین عامل از دست رفتن زمان کار، افزایش هزینه ها و آسیب - های انسانی نیروی کار به شمار می رود و یکی از بزرگترین معضلات بهداشت حرفه ای در کشور های صنعتی است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی شیوع اختلالات عضلانی - اسکلتی مرتبط با کار پرستاران بیمارستان الزهرا و تأثیر 8 هفته تمرینات اصلاحی منتخب و مداخلات ارگونومی بر آنها بود. بدین منظور از پرسشنامه نوردیک برای مطالعه شیوع اختلالات عضلانی - اسکلتی مرتبط با کار و همچنین برای ارزیابی سطوح مواجهه با خطر اختلالات عضلانی- اسکلتی در 6 وظیفه کاری پرستاران عکسبرداری و از روش ارزیابی سریع مواجهه ( qec) استفاده شد. پرسشنامه نوردیک در بین 216 نفر از پرستاران توزیع گردید و از این بین تعداد 29 نفر که دارای اختلالات عضلانی – اسکلتی بودند شناسایی و به عنوان نمونه های تحقیق در برنامه منتخب اصلاحی و مداخلات ارگونومی به مدت 8 هفته شرکت کردند. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان شیوع اختلالات عضلانی - اسکلتی در ناحیه کمر(%4/64)، زانو(%4/51)، گردن(%6/48)، شانه(%5/43) و مچ/دست(%7/40) بیشتر بود و نواحی پشت(%6/29)، پا و قوزک پا(%2/29)، باسن- ران(%5/24) و آرنج(%3/15) در مراحل بعدی قرار گرفتند. بر اساس نتایج qec، 89% از وظایف مورد مطالعه پرستاران در سطح بالا یا خیلی بالا قرار داشتند. همچنین امتیاز qec در تکنیک های مختلف مراقبتی نشان داد که جا به جا کردن بیمار بالاترین امتیاز را در میان وظایف به خود اختصاص داد (بیش از 70%)، به عبارت دیگر از نظر سطح ریسک خطر در سطح خیلی بالا قرار داشته و از نظر ارزیابی، اقدام های اصلاحی می بایست بی درنگ اعمال شود. به دنبال 8 هفته تمرینات اصلاحی و مداخلات ارگونومی میزان اختلالات کمر، شانه، گردن و دست/مچ بهبودی معنی داری مشاهده شد(p<0/05)، به طوریکه در نواحی گردن(%6/63)، کمر(%50)، شانه(%5/61) و مچ دست (%5/55) افراد، درد کاهش یافت. از یافته های تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که میزان شیوع اختلالات عضلانی- اسکلتی در پرستاران مورد مطالعه نسبتا بالا بود، علاوه بر آن بالا بودن سطح ریسک خطر نشانه آسیب زا بودن شرایط و محیط کار در بیمارستان بود، که اقدامات اصلاحی اعمال شده در پرستاران موجب کاهش اختلالات عضلانی- اسکلتی شد، بنابراین اصلاح تکنیک جا به جا کردن بیماران و بهبود شرایط بلند کردن بیماران توصیه می شود.

این پژوهش با هدف مطالعه ی بازنمایی هویت با روش تحلیل گفتمان و در تلاش برای پاسخ گویی به این سوال اصلی « تاثیر گفتمان مسلط روی برساختگی هویت در سینمای اصغر فرهادی، چه قابلیت هایی را پدید آورده است؟» و در راستای فرضیه ی «فضای هژمونیک گفتمان مسلط، زمینه ی تولید هویت های آلوده به فشارهای ساختی را در سینمای فرهادی بازنمایی می کند.»و با استفاده از نظریه ی نورمن فرکلاف و ارنستو لاکلائو و شنتال موفه، به نگارش درآمده است. در این راستا و به منظور بررسی بازنمایی هویت در آثار سینمایی، دو فیلم "درباره الی" و "جدایی نادر ازسیمین" انتخاب شده اند تا با ملاحظه ی ویژگی های این دو فیلم بتوان تصویری از هویت و سوژه را در فیلم های سینمایی به دست آورد. روش تحقیق در این پژوهش، ترکیبی است از روشهای فرکلاف، لاکلائو و موفه. در روش فرکلاف، برای تحلیل دادهها بر اساس آنچه از مدل ایشان آموختیم از سه سطح روشی بهره میبریم: سطح توصیف، تفسیر و تبیین. سپس از روش لاکلائو و موفه برای واکاوی سیاسی متن بهره جسته ایم. به طور کلی باید گفت که آنچه تحلیل گفتمان و تحلیل سیاسی این فیلم ها به ما آموزش می دهد این است که در رابطه قدرت و استراتژی باید گفت، آنچه فرد را در مقام سوژه متحقق می کند، نوعی آگاهی به خود در قالب انتقاد است. از نظر لاکلائو و موفه سوژه به معنای منقاد دیگری بودن و همچنین در همان لحظه مقید به هویت خویش به واسطه آگاهی و تأمل در خود است. در این وضعیت سوژه در رابطه استراتژیک با قدرت است. در این معنا، سوژه خود چیزی جز قدرت نیست. سینمای فرهادی این امکان را می دهد که سوژه های منفعل سینمای متعارف به سوژه های فعالی تبدیل شوند که در برابر فشارهای ساختاری درون خرده گفتمان های گوناگون به صورت بازتابی خود را به عنوان یک عامل متحقق کنند.