سن و عادات غذایی ماهی سلطان ابراهیم (nemipterus japonicus) در آب های دریای عمان (استان سیستان و بلوچستان) با بررسی 212 عدد ماهی از شهریور 1388 تا خرداد 1389 به صورت فصلی تعیین گردید. کوچکترین و بزرگترین نمونه زیست سنجی شده به ترتیب دارای طول چنگالی 145 و 258 میلی متر و وزن 3/55 و 1/288 گرم بودند. رابطه بین طول چنگالی و وزن ماهی نمایی و ضریب رگرسیون 83/2 محاسبه گردید. شاخص خالی بودن معده 2/55=vi درصد بدست آمد که بیانگر تغذیه متوسط این گونه می باشد. بیشترین و کمترین میزان شاخص معدی- بدنی (gsi) در جنس نر، به ترتیب در فصل پاییز و زمستان و در جنس ماده، به ترتیب در فصل تابستان و بهار بدست آمد. شاخص ترجیح غذایی (fp) نشان داد که سخت پوستان (2/63%) غذای اصلی، ماهی ها (9/38%) و نرم تنان (8/36%) غذای فرعی، کرم های پرتار (4/8%)، sipuncula (4/7%)، روزن داران (3/6%)، فیتوپلانکتون ها (2/4%)، گیاهان دریایی (1/2%) و کرم روبانی (1/1%) به عنوان غذای تصادفی آبزی شناخته شدند. تعیین سن ماهی با استفاده از برش سنگ گوش انجام شد. از 135 سنگ گوش برش داده شده، شمارش حلقه های رشد و تعیین سن 112 نمونه میسر شد. سن مسن ترین ماهی متعلق به جنس ماده با طول چنگالی 256 میلی متر +5 سال و سن جوان ترین ماهی متعلق به جنس ماده با طول چنگالی 145 میلی متر 1 سال تخمین زده شد. توصیف کلیدهای تشریحی و پارامترهای ریخت سنجی سنگ گوش ساجیتا در این گونه انجام گرفت. بررسی رابطه بین اندازه سنگ گوش و اندازه ماهی نشان داد که وزن سنگ گوش شاخص مناسبی برای تعیین طول چنگالی و وزن ماهی می باشد.