با توجه به وجود بحران آب در کشور کاربرد روش های به زراعی نظیر روش های کم آبیاری، استفاده از گیاهان شورزیست و خشک زیست در تولید محصولات از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. کوشیا گیاهی است که علاوه بر امکان کشت در این شرایط از نظر میزان تولید ماده خشک، کیفیت علوفه، روغن استحصالی و تولید انرژی زیستی نتایج رضایت بخشی داشته است و نظر پژوهشگران از سراسر دنیا را به خود جلب نموده است. با عنایت به اینکه تا کنون از منظر فنی روی این گیاه آزمایشاتی صورت نگرفته است، برای اولین بار این تحقیق که شامل بررسی و تعیین خواص فیزیکی، مکانیکی و آیرودینامیکی دانه و مغز کوشیا است به منظور فراهم نمودن اطلاعات مهندسی مورد نیاز برای طراحی تجهیزات برداشت، پوست کنی، بوجاری، حمل و نقل، روغن کشی و انبارداری انجام پذیرفت. خواص مذکور در سه سطح رطوبتی 8%، 14% و 20% بر پایه خشک و در سه گونه سبزوار، بروجرد و بیرجند اندازه گیری شد. بر مبنای نتایج بدست آمده، از لحاظ خصوصیات هندسی، بروجرد درشت ترین و سبزوار ریزترین گونه می باشد. رطوبت بر روی بسیاری از خصوصیات تاثیر داشت به گونه ای که با افزایش رطوبت مقادیر قطری، سطح مقطع تصویر شده، وزن هزاردانه و چگالی توده افزایش خطی و ضریب کرویت افزایش غیرخطی نشان داد. در حالیکه چگالی حقیقی و تخلخل کاهش خطی داشت. علاوه براین کرویت دانه نسبت به مغز بیشتر بود. با افزایش رطوبت ضریب اصطکاک بر روی سطوح افزایش خطی داشت. در مجموع سطح mdf (43/0) نسبت به سایر سطوح و مغز نسبت به دانه اصطکاک بیشتری داشت. ضریب اصطکاک داخلی نیز با رطوبت رابطه مستقیم و خطی داشت، ولی اصطکاک داخلی مغز بیشتر از دانه بود. گونه سبزوار بیشترین و گونه بروجرد کمترین ضریب اصطکاک داخلی را داشتند. زاویه انباشت تخلیه (°64/44) بیشتر از زاویه پر کردن (°10/31) بود و هر دو با افزایش رطوبت افزایش خطی یافتند. نیروی شکست مغز با افزایش رطوبت کاهش داشت ولی این نیرو برای دانه در اکثر مواقع مشاهده نگردید. اثر رطوبت بر نیروی شکست در بین گونه ها در سطح 1% معنادار بود. بیشترین نیروی شکست مغز بروجرد در رطوبت 14% با مقدار 08/3 نیوتن بود. تغییر شکل شکست با افزایش رطوبت افزایش داشت. این متغیر نیز در رطوبت ها و گونه های مختلف در سطح 1% اختلاف معناداری داشت. انرژی شکست دانه و مغز گونه های مورد مطالعه در سطوح رطوبتی به دلیل کوچک بودن مقادیر قابل اندازه گیری نبود. سرعت حد کوشیا در محدوده 86/0 تا 02/1 متر بر ثانیه بود ولی رطوبت و گونه تاثیر معناداری در سطح 5% روی این فاکتور نداشتند.

استایرن یک ترکیب هیدروکربنی آلی از خانواده¬ی آروماتیک¬ها است که در شرایط عادی مایعی سمی، قابل اشتعال، شفاف و بی¬رنگ بوده و دی هیدروژناسیون اتیل بنزن روش مرسوم تولید آن در صنعت می¬باشد. در این طرح از یک راکتور دو بستری که در آن بستر اکسیداسیون بلافاصله پس از بستر دی هیدروژناسیون تعبیه شده است، استفاده می¬شود. در بستر اکسیداسیون این راکتور از کاتالیست¬های احیا شده که از احیای حرارتی کاتالیست¬های مستعمل واحد استایرن مجتمع پتروشیمی تبریز به دست آمد، استفاده شد. در این پروژه تاثیر سه پارامتر دمای واکنش، فشار جریان بخار آب ورودی و فشار جریان اکسیژن ورودی روی فرآبند تولید استایرن دنبال شد و برهمکنش¬های این پارامتر¬ها نسبت به هم و شرایط بهینه ای از پارامتر¬های یاد شده در محدوده¬ی معین طی فرآیند مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمایشات نشان می¬دهد که با افزایش دما تا میزان °c 620 راندمان تولید استایرن روند صعودی داشته و تا حدود ? 40 افزایش می¬یابد. همچنین دو پارامتر فشار جریان بخار آب ورودی و فشار جریان اکسیژن نیز به ترتیب دارای مقادیر بهینه ی bar 8/0 و bar 9/0 می¬باشند. در این پروژه جهت صرفه-جویی در زمان و هزینه¬ها، جلوگیری از انحراف در هدف و تحلیل¬های دقیق¬تر از نرم افزار minitab برای طراحی آزمایشات استفاده شد و به منظور ارزیابی نتایج تجربی کار، داده¬های آزمایشگاهی حاصل، هم با مدل به دست آمده از نرم¬افزار minitab و هم با مدل شبکه¬ی عصبی مصنوعی مقایسه و بررسی گردید، تحلیل¬های صورت گرفته از تطابق بسیار خوب ( بالاتر از ? 97 ) نتایج تجربی و نتایج حاصل از مدل¬های استفاده شده در طرح حکایت دارد. همچنین هر دو مدل به کار گرفته شده و نیز آزمایشات تجربی، اهمیت بالای دمای واکنش را در قیاس با فشار جریان بخار آب ورودی و فشار جریان اکسیژن طی فرآیند تأیید می¬کنند. مقایسه و تحلیل نتایج حاصل از فرآیند با کاتالیست¬های احیا شده¬ی اکسیداسیون و نتایج حاصل از فرآیند با کاتالیست¬های تازه¬ی اکسیداسیون در شرایط تقریبا یکسان فرآیندی نشان از کارایی و بازده بسیار خوب کاتالیست¬های احیا شده ( بازدهی بین ? 60 تا ? 80 کاتالیست¬های تازه ) دارد که در شرایط کنونی تحریم، حاکی از مناسب بودن و مقرون به صرفه بودن روش احیای یاد شده برای کاتالیست¬های اکسیداسیون است.

آبیاری قطره ای- نواری به دلیل کارایی بالا در اراضی شیبدار، سیستم آبیاری مناسب در اکثر نقاط جهان و کشور ایران است. در طراحی سیستم آبیاری قطره ای- نواری شناخت الگوی خیس شده که در اصطلاح به آن پیاز رطوبتی گفته می شود، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یکی از مهم ترین معیارها هنگام طراحی سیستم آبیاری قطره ای- نواری، هندسه پیاز رطوبتی است که توسط نوار آبیاری ایجاد می شود. شکل و ابعاد پیاز رطوبتی به عواملی از قبیل بافت خاک، ضریب هدایت هیدرولیکی اشباع خاک، دبی و حجم آب خروجی، شیب و زمان آبیاری بستگی دارد. به منظور بررسی اثر شیب بر روی ابعاد پیاز رطوبتی از یک منبع تغذیه خطی در اراضی شیبدار، تحقیقی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تیمار شیب (زمین مسطح، زمین با شیب 2 درصد و زمین با شیب 5 درصد) و سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده مهندسی علوم آب دانشگاه چمران اهواز، در خاکی با بافت سیلتی لوم با دو دبی 6 و 9 لیتر در ساعت در واحد طول نوار انجام شد. پس از گذشت 24 ساعت از پایان زمان آبیاری، با ایجاد یک برش به صورت عمودی ابعاد پیاز رطوبتی اندازه گیری شد. نتایج حاصل از تحلیل های آماری نشان داد با افزایش شیب، عرض و عمق، مساحت و حجم خیس شده افزایش می یابد و این افزایش در سطح آماری پنج درصد در اراضی با شیب 2 و 5 درصد نسبت به زمین مسطح اختلاف معنی دار داشت.