چکیده: موضوع این تحقیق بررسی رقص های کلاسیک هندی از منظر دینی و نمادین می باشد. کشف ریشه های دینی این رقص ها، که تعدادشان 7 عدد است؛ مطالعه شباهت ها و تفاوت ها؛ توصیف اجزاء هنری اعم از ادبیات، موسیقی، لباس و...؛ و کشف معنای نمادین حرکات بدن؛ بررسی ویژگی ها و اصول رقص در متون کهن و مرجع، و یافتن ریشه های مشترک رقص های هفتگانه، از اهدافی است که این پژوهش به آن پرداخته است. لازم به ذکر است، تاکنون تحقیقی در این زمینه، در ایران انجام نشده است، از اینرو دامنه این پژوهش، مطالعات پژوهشگران غیر ایرانی درباره رقص های کلاسیک هندی است. در این راه سعی نگارنده بر آن بوده است تا از گردآوری های علمی، مشاهدات شخصی و مصاحبه با اساتید و رقاصان هندی، طی سفرهای تحقیقی به کشور هندوستان، بهره جوید. بنا بر این پژوهش، رقص های کلاسیک هندی، ریشه در دین داشته و همواره کاربردی نمادین داشته اند. این رقص ها علیرغم گوناگونی در ظاهر، دارای ریشه ای مشترک در رقص آسمانی، می باشند. حرکات بدن نیز که از مشترکات فنّی این رقص ها می باشند، مفهومی نمادین داشته، و سعی در القای معانی خاص دارند.