تحقیق حاضر درصدد تحلیلِ سیر تغییر نگرش محمدرضا شاه پهلوی به حکومتگری، طبقات و جریانهای پرنفوذ اجتماعی در دوره ی پس از کودتای 28 مرداد تا پایان سال 1355، با توسل به تحلیل محتوای سخنرانیها، پیامها و مصاحبه های شاه در دوره ی مذکور می باشد. طبق یافته های این تحقیق، در دور ه ی پس از کودتای 28 مرداد، با انقلاب سفید، چرخشی آشکار در نگرش شاه به حکومتگری، گروهها و طبقات اجتماعی پرنفوذ، دین، قانون اساسی، مشروطیت، دموکراسی، غرب و نظام جهانی به وجود آمد، بر این اساس دوران پس از کودتا را باید به لحاظ نگرشی به دو دور ه ی اصلی پیش، و پس از انقلاب سفید تقسیم کرد، ولی همچنین یافته ها خاطر نشان می کند که هیچ یک از این دوره ها کاملاً یکدست نبوده و باید بر اساس دو مولفه ی سیاسی و اقتصادی داخلی یعنی الف: وجود یا عدم وجود افراد و گروههای پرنفوذ و مستقل از شاه، ب: چگونگی وضعیت اقتصادی و درآمدهای نفتی ، و یک مولفه سیاسی- اقتصادی خارجی یعنی ج: چگونگی سیاستهای حمایتی آمریکا از شاه، دوره ی اول را به چهار زیردوره ی: 1- از بعد 28 مرداد تا استعفای سرلشکر زاهدی در 17 فروردین 1334؛ 2- از 18 فروردین 1334 تا پایان سال 1338؛ 3- از ابتدای سال 1339 تا استعفای دکتر علی امینی در 27 تیر 1341؛ 4- از 28 تیر 1341 تا ششم بهمن 1341؛ و دوره ی دوم را به دو زیردوره ی: 1- از بعد 6 بهمن 1341 تا پایان سال 1351؛ 2- از ابتدای سال 1352 تا پایان سال 1355، تقسیم کرد.