چکیده هدف: این مطالعه با هدف بررسی رابطه ارزش تکلیف، باورهای توانایی- انتظار، درک دشواری تکلیف، منبع کنترل و پیشرفت قبلی با پیشرفت بعدی شیمی و آزمون مدل اکلز و ویگفیلید انجام شد. روش: به همین منظور 200 دانش آموز دختر پایه سوم (119 نفر رشته تجربی و 81 نفر رشته ریاضی) به صورت نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای از میان دبیرستان های دولتی شهر تهران انتخاب شدند. همه آنها پرسشنامه انتظار –ارزش سمنان (sveq) و منبع کنترل راتر(i-e) را تکمیل کردند. داده ها با رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد در مدل نخست، ارزش تکلیف به تنهایی می توانست پیشرفت بعدی شیمی را پیش بینی کند، اما در مدل دوم ارزش تکلیف در کنار باورهای توانایی- انتظار نقشی در پیش بینی پیشرفت شیمی نداشت. در مدل سوم درک دشواری تکلیف به دو پیش بینی کننده قبلی افزوده شد که قادر بود به طور معکوس پیشرفت بعدی را پیش بینی نماید. در مدل چهارم منبع کنترل به مدل سوم افزوده شد که نقش معناداری را در پیش بینی پیشرفت شیمی نشان داد. در مدل های دوم تا چهارم ارزش تکلیف توان پیش بینی پیشرفت بعدی را نداشت.در مدل پنجم با افزودن پیشرفت قبلی به سایر پیش بینی کننده های مدل، توان پیش بین به طرز قابل ملاحظه ای افزایش یافت. بحث : یافته های این مطالعه در چارچوب نظریه انتظار – ارزش به خوبی تبیین می شود و از طرفی یا یافته های پژوهش های قبلی همخوان است. تلویحات نظری یافته ها مورد بحث قرار گرفت.

چکیده زمینه و هدف: دیابت از شایع ترین بیماری های غدد درون ریز بوده و از مهم ترین ناهنجاری های متابولیکی در سراسر دنیا می باشد. امروزه به سطح نرمال رساندن گلوکز و لیپیدهای سرم در بیماران دیابتی با استفاده از گیاهان دارویی از اهمیت بالینی برخوردار است. در این تحقیق بر آن شدیم تا اثر پیشگیرانه و درمانی دوزهای مختلف پودر میوه بامیه را بر میزان گلوکز، انسولین و چربی های سرم در موش های صحرایی دیابتی شده بررسی کنیم. مواد و روش ها: ?? رت نر سفید نژاد ویستار به ?? گروه تقسیم شدند: ?) کنترل نرمال، ?-?) گروه های نرمالی که میوه بامیه را در طول دوره به ترتیب با دوزهای ???، ??? و ??? میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند(n+ae)، ?) کنترل دیابتی، ?-?) گروه های دیابتی که قبل و پس از دیابتی شدن از میوه بامیه به ترتیب با دوزهای ???، ??? و ??? میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن مصرف کردند (d+aeb)، و??-?) گروه هایی که به ترتیب دوزهای ???، ??? و ??? میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن میوه بامیه را تنها پس از دیابتی شدن دریافت کردند ((d+aea. گروه های کنترل نرمال و دیابتی در طول آزمایش از غذای استاندارد استفاده کردند. طول دوره آزمایش برای هر موش ? هفته بود و القای دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین به میزان ?? میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن رت ها انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد دیابت باعث افزایش معنی داری در میزان گوکز، کلسترول، تری گلیسرید، ldl و vldl و کاهش معنی دارسطح انسولین و hdl خون می شود. مصرف میوه بامیه می تواند سطوح این فاکتورهای خونی را به حد نرمال بازگرداند. نتیجه گیری: مصرف میوه بامیه قبل از ایجاد دیابت می تواند منجر به بهبودی بیشتر در سطح انسولین، تری گلیسرید، vldl، و تا حدودی کلسترول شود. دوزهای پایین تر بر کنترل سطح انسولین و hdl موثر تر بوده اند. کلمات کلیدی: دیابت، بامیه، استرپتوزوتوسین، رت نژاد ویستار، هیپوگلایسمیک، هیپولیپیدمیک