احساس ناامنی به عنوان یک مقوله ذهنی و در عین حال اجتماعی می باشد و پژوهش در این مقوله به خصوص در مورد زنان که به عنوان نیمی از جمعیت جامعه می باشند و این حق را دارند که صاحب امنیت باشند ،ضروری می نماید. امنیت این قشر از جمعیت اغلب به دلایل فرهنگی نادیده گرفته می شود و یا مورد بی توجهی قرار می گیرد این در حالی است که مطالعات نظری نشان می دهد که احساس ناامنی زنان نسبت به مردان بالاتر می باشد. برای چارچوب نظری تحقیق بنا به تناسب موضوع نظریه های جامعه شناختی، مطالعات امنیتی و روانشناسی اجتماعی انتخاب و نظریات اندیشمندان این سه حوزه مورد بررسی و بهره برداری قرار گرفت و بر این مبنا با تدوین مدل تحقیق سئوالات و فرضیات تحقیق از نظریه ها استخراج گردید . روش تحقیق، پیمایشی بوده و جامعه آماری پژوهش حاضر در برگیرنده دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان به تعداد 9675 نفر بوده که از این تعداد، 370 نفر بر اساس فرمول کوکران و به شیوه نمونه گیری سهمیه ای انتخاب گشته اند. روش آماری مورد استفاده، شامل رگرسیون چندمتغیره و تحلیل مسیر بوده و برای محاسبه ضرایب مسیر، از برآوردهای نرم افزار amos استفاده گردیده است. کلیه آمارها و اطلاعات تحقیق حاضر(بدست آمده از پرسشنامه) ، از طریق نرم افزار spss18 ، صورت پذیرفته است. نتایج نیز نشان داد که احساس ناامنی در بین دانشجویان دختر در حد متوسطی قرار دارد . تعدادی از متغیرهای جامعه شناختی بر این احساس ناامنی موثر بودند مانندنظارت اجتماعی، رسانه های جمعی،ترس از قربانی شدن در حالیکه متغیرهای فردی مانند سن ، پایگاه اقتصادی- اجتماعی،محل سکونت و برخی متغیرهای جامعه شناختی مدیریت بدن،پدرسالاری،سرمایه اجتماعی، بر احساس ناامنی تاثیری نداشتند.