کفشدوزک hippodamia variegataیکی از دشمنان طبیعی پسیل پسته است. سم شناسی دموگرافیک یکی از روش های عمومی برای ارزیابی اثرات زیر کشندگی آفتکش ها روی دشمنان طبیعی است. با توجه به مصرف دو آفت کش هگزافلومرون و اسپیرودایکلوفن در باغات پسته، در این پژوهش اثرات جنبی این دو آفتکش روی شاخص های زیستی و پارامترهای جمعیت مرحله تخم کفشدوزک hippodamia variegata در شرایط کنترل شده (دمای1± 26 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 5± 65 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنائی و 8 ساعت تاریکی) بررسی گردید. بدین منظور تخم ها به روش غوطه وری با غلظت توصیه شده در مزرعه تیمار شدند. نتایج نشان داد که در مرحله تخم کمترین طول دوره رشد با 35/2 روز مربوط به تیمار شاهد و بیشترین آن با 9/2 روز مربوط به تیمار هگزافلومرون بود. تیمار هگزافلومرون بیشترین بازدارندگی را روی مرحله تخم نشان داد. میانگین طول دوره رشدی در مرحله لارو سن یک تیمارهگزافلومرون در مقایسه با تیمار اسپیرودیکلوفن و شاهد افزایش یافته است. نتایج این پژوهش نشان دهنده وجود تفاوت معنی دار بین تیمارها بر اساس پارامترهای نرخ ناخالص و خالص تولید مثل، نرخ ذاتی افزایش جمعیت، نرخ متناهی افزایش جمعیت، نرخ تولد و مدت زمان دو برابر شدن یک نسل می باشد. نرخ ناخالص تولید مثل به ترتیب 38/0±43/24، 94/0±67/55، 66/0±11/48 در تیمار هگزافلومرون، اسپیرودایکلوفن و شاهد به دست آمد. همچنین نرخ ذاتی افزایش جمعیت به ترتیب 0067/0±086/0، 0045/0±1086/0 007/0±1232/0، و مدت زمان دوبرابر شدن یک نسل 51/0±62/8، 25/.±54/6، 29/0±88/5 برای تیمارهای هگزافلومرون، اسپیرودایکلوفن و شاهد به دست آمد. بنابراین هگزافلومرون بیشترین اثر منفی را روی نرخ ذاتی افزایش جمعیت داشت. کاربرد سموم شیمیایی به طور غیرمستقیم روی واکنش تابعی دشمنان طبیعی و در پی آن کارایی آن ها تاثیر می گذارد. در این پژوهش اثرات جانبی پادآفت هگزافلومرون و کنه کش اسپیرودایکلوفن روی واکنش تابعی لاروهای سن 4 کفشدوزک بررسی شد. تراکم های 4، 8، 16، 32، 64، 95، 128، 150، 200 و 300 پوره سن پنج پسل معمولی پسته روی دیسک برگی گذاشته شد. لاروها با روش تاپیکال تیمار شدند. بر اساس نتایج حاصله واکنش تابعی در هر دو تِیمار و شاهد از نوع دوم به دست آمد. تاثیر جانبی دو آفت کش مذکور بر روی میزان گلیکوژن، قند کل ، پروتیین و لیپید در سن چهارم لاروی که به روش تاپیکال تیمارشده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بیانگر این است که میزان گلیکوژن با میانگین 06/16 میلی گرم بر گرم وزن لارو در تیمار هگزافلومرون و 41/17میلی گرم بر گرم وزن لارو در تیمار اسپیرودایکلوفن در مقایسه با شاهد تفاوت معنی دار نشان می دهد. همچنین در میزان قند کل و پروتیین در هر دو تیمار تفاوت معنی دار دیده نشد. میزان چربی در تیمار اسپیرودایکلوفن نسبت به شاهد کاهش اما نسبت به تیمار هگزافلومرون تفاوت معنی دار نداشت.