این مطالعه بر روی پامچال گونه بومی شمال ایران (primula heterochroma stapf.) انجام گرفت. هدف از این پژوهش استقرار و ایجاد پروتکلی قابل تکرار برای تولید و تکثیر درون شیشه ای این گیاه از نوک شاخساره است. بذر جمع آوری شده از خاستگاه های طبیعی در معرض تیمارهای مختلف قرار گرفتند. نتایج حاصل از جوانه زنی بذور نشان داد که خراش دهی بذور تاثیر معنی داری (p<0.01) روی تاخیر جوانه زنی و درصد جوانه زنی در مقایسه با سایر تیمارها دارد. سپس، نوک شاخساره گیاهچه های به دست آمده از کشت بذور در چندین محیط با محیط پایه ms (موراشیگ واسکوگ) کشت گردیدند. تیمارها ترکیب غلظت های مختلف 6-بنزیل آدنین (ba) و تیدیازورون (tdz)، بطور جداگانه با غلظت های مختلف 1-نفتالین استیک اسید (naa) بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین تعداد شاخساره، تعداد و طول برگ درمحیط حاوی 1 میلی گرم در لیتر ba + 4/0 میلی گرم در لیتر naa در تیمارهای آزمایش اول و 2/0 میلی گرم در لیتر tdz + 4/0 میلی گرم در لیتر naa در تیمارهای آزمایش دوم حاصل گردید. شاخساره-های باززایی شده به سهولت و بدون نیاز به محیط های مکمل، ریشه دار شدند. پارامتر های ریشه نیز بطور معنی داری تحت تاثیر محیط 1 میلی گرم در لیتر ba + 8/0 میلی گرم در لیتر naa در تیمارهای آزمایش اول و 4/0 میلی گرم در لیتر tdz + 8/0 میلی گرم در لیتر naa در تیمارهای آزمایش دوم قرار گرفت. و در آخر گیاهچه های سازگار شده به محیط برون شیشه ای برای رشد و نمو بیشتر انتقال یافتند.