در نخستین بخش از این کار تحقیقاتی، نانومواد هیبریدی محلول در آب و با سازگاری زیستی بالا شامل نانولوله های کربنی چند دیواره(mwcnts) و پلی سیتریک اسید(pca) پرشاخه سنتز و شناسایی شدند. در این کار ابتدا نانولوله ها توسط واکنش با اسید باز شده و عامل دار می شوند و سپس سیتریک اسید از طریق واکنشهای چند تراکمی برروی سطح نانولوله رشد داده شد. نانو مواد هیبریدی mwcnt-g-pca تهیه شده به دلیل وجود حفرههای خالی در شاخه های pca، توانایی حمل یون های فلزی را دارا می باشند. در این کار تحقیقاتی، از نانومواد هیبریدی برای تهیه و حمل نانوذرات پالادیم استفاده شده و نقش این سیستم ها در کاتالیست واکنش هک در شرایط مختلف مورد بررسی قرار گرفت. ساختار شیمیایی و مورفولوژی این نانومواد هیبریدی به وسیله روش های روزنانس مغناطیسی((nmr، مادون قرمز(ft-tr)، ماوراء بنفش- مرئی(uv-vis)، میکروسکوپ الکترونی عبوری(tem) و کروماتوگرافی گازی- طیف سنجی جرمی( (gc-mass شناسایی شدند. آزمایشهای tem نشان داده که نانوذرات پالادیم درون حفره های شاخه های pca نانومواد هیبریدی mwcnt-g-pcaبارگذاری شده اند. بنابراین در ادامه سمیت و قابلیت این نانومواد هیبریدی در حمل داروها مورد بررسی قرار گرفت. در بخش دوم این کار تحقیقاتی، برای تهیه حمل کننده های بیو مولکولی برپایه نانولوله مغناطیسی با راندمان بالا، ابتدا کوپلیمرهای خطی- دندریمری از طریق واکنش بین مونومر های سیتریک اسید و پلی اتیلن گلیکول سنتز می شود. دلیل انتخاب پلی اتیلن گلیکول، حلالیت بالا و غیر سمی بودن آن می باشد که این ویژگی ها باعث شده که برای اهداف زیستی مفید واقع شوند. نانولوله های کربنی پوشش داده شده با نانوذرات مغناطیسی(cnt/?-fe2o3np) از طریق قرارگیری نانوذرات آهن برروی سطح نانولوله ها تهیه می شوند و سپس برهم کنش های غیرکووالانسی بین دیواره گرافیتی cnt/?-fe2o3np و کوپلیمرهای خطی- دندریمری منجر به نانومواد هیبریدی میشودکه که در محلول های آبی قابل حل می باشند و به عنوان سیستم های داروسانی استفاده میشوند. ساختار و خواص این نانو مواد هیبریدی بوسیله روش های مختلف شناسایی شدند و سپس از لحاظ زیستی مورد بررسی قرار گرفت. در بخش سوم این کار تحقیقاتی، کوپلیمر خطی- دندریمری پلی آمیدوآمین دارای هسته پلی اتیلن گلیکول با سازگاری زیستی برای بالا بردن حلالیت نانولوله های کربنی از طریق برهم کنش های سوپرامولکولی، کاهش آب گریزی، کاهش تجمع آن ها و در نتیجه از بین بردن سمیت آن ها استفاده شده است. این سیستم های محلول در آب می توانند جهت حمل داروی دکسوروبیسین استفاده شوند. ساختار و خواص این نانو مواد هیبریدی بوسیله روش های مختلف شناسایی شدند و سپس از لحاظ زیستی مورد بررسی قرار گرفتند.