محلات مسکونی به عنوان یکی از واحدهای پایه برنامه ریزی در ساخت فضایی شهر و کوچک ترین واحد سازمان فضایی در پایداری شهری نقشی اساسی ایفا می کنند. این واحدهای خرد به صورت یک واحد فیزیکی با هویت کاملاً مشخص اجتماعی، به عنوان یکی از ابزارهای برنامه ریزی در طول قرن بیستم برای فائق آمدن بر مسائل شهری مطرح بوده است و از دیدگاه های مختلف به آن توجه شده است. به گونه ای که شکل گیری هویت محله ای و تحکیم روابط اجتماعی و وابستگی و تعلق خاطر ساکنین به این واحدهای خرد با پایداری محله های شهری در ارتباط تنگاتنگ می باشد. در پژوهش حاضر با توجه به اهمیت ابعاد اجتماعی در برنامه ریزی شهری به بررسی عامل هویت در محلات پرداخته و تأثیر عوامل موثر در هویت بخشی به محلات مسکونی مورد بررسی قرار می گیرد. چرا که این عوامل یکی از منابع بالقوه مهم فراهم سازی مقدمات توسعه پایدار و تضمین ماندگاری شاخص های توسعه می باشد. بر این اساس با استناد به روش توصیفی- تحلیلی و بر مبنای بررسی های میدانی، عامل هویت در محله فخرآباد شیراز بررسی خواهد شود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spps ، از طریق آزمون کای اسکوئر انجام شده است. نتایج نشان می دهد که شاخص های اجتماعی- فرهنگی با شدت همبستگی قوی و کاهش خطای بالا، ارتباط بیشتری با عامل هویت دارند و پس از آن شاخص های زیست محیطی و کالبدی در مرتبه بعدی قرار دارند.