استان خوزستان در تمام دوره های تاریخی در علم و معرفت سرآمد بوده و چشمه های علم وادب پیش ازظهور اسلام در آن جوشید و دانشگاه جندی شاپور نمونه ای بارز بر این ادعاست و در دوره های اسلامی به پیشرفت خود در تمام زمینه های دانش ادامه داد . اما در مورد شعر عربی خوزستان ، شاعرانش در آن ابداع بسیار داشتند و در تمام درون مایه های شعری از جمله : مدح ، رثاء ، غزل ، فخر ، وصف ، حکمت و ... شعر سرودند و همچنین در قالب های مختلف مثل : فن موشح ، قصیده ی عمودی ، تخمیس ، شعر آزاد و فن بند و ... به نظم شعر پرداختند و آنها بودند که فن بند را اختراع کردند که بعدها این فن ، زمینه را برای ظهور شعر آزاد مهیا ساخت . و ادبیات در دو عصر مشعشعیان و کعبی ها به بالاترین مرتبه های پیشرفت و ترقی رسید که می توان آن را با ادبیات عربی در دوران طلایی اش برابر دانست و شاعرانی گرانقدر از این استان ظهور کردند که مایه ی افتخار آن در تمام دوران بودند واز جمله ی آنها می توان به شهاب الدین موسویّ وابن رحمه حویزیّ وهاشم کعبیّ و ... وبه طور کلی می توان شعر خوزستان را شعر دینی توصیف کرد چونکه اغلب شاعران آن از رجال دین بودند .