شاهنامه ی فردوسی به عنوان یکی از گنجینه های زبانی و ادبی و تاریخی و فرهنگی ایرانیان ، دربردارنده ی موضوعات و مسایلی است که جنبه های گوناگون هویت تاریخی و فرهنگی پیشینیان ما را به خوبی نشان می دهد . یکی از این موضوعات که به فراخور حماسی بودن بخش های مهمی از این کتاب سترگ در آن حضوری چشمگیر دارد، آیین ها و فنون و ابزار های رزم است که اتفاقاً تا کنون پژوهشی گسترده و شایسته درباره آن انجام نگرفته است؛ حال آن که برابرپژوهش ما، بسیاری از فنون رزم و آیین های لشکرکشی مطرح شده در شاهنامه هنوز هم در مراکز آموزش نظامی موضوعیت طرح و آموزش دارند و بسیاری از جنگ افزارهایی که در بعضی از منابع اروپایی تحت عنوان «سلاح اسلامی» ثبت و ضبط شده اند ، در واقع ماهیتی ایرانی دارند . باری ، پژوهش حاضر در سه بخش، با گستردگی تمام، این موضوع را بررسی کرده است و علاوه بر نقل شواهدی از شاهنامه ، گاهی برای تبیین بهتر موضوع ،نمونه های امروزی بعضی از عناصر و ابزارها را هم ذکر کرده است. بخش اوّل (در سه فصل) به بررسی فنون و آیین های رزم در شاهنامه اختصاص یافته است، بخش دوّم نیز به انواع گوناگون جنگ افزار های به کار رفته در شاهنامه پرداخته است، بخش سوّم مطالب دو بخش نخست در قالب جدول نمودار آورده شده تا امکان نتیجه گیری از مطالب ، دقیق تر و آسان تر باشد و سپس تصاویری واقعی از برخی جنگ افزار های کهن به عنوان پیوست نقل شده است تا آگاهی خواننده را تکمیل نماید