در این پژوهش به بررسی سامانه تخلیه همزمان مخازن به عنوان یک سامانه کنترل برون موتوری پرداخته می شود. وظیفه این سامانه، تنظیم نسبت مصرف مولفه های پیشران به نحوی است که در انتهای فاز فعال پرواز، جرم پیشرانِ مرده ی باقیمانده در مخازن حداقل باشد. با استفاده از این سامانه می توان بر قابلیت مداری، برد و یا جرم محموله اجسام پرنده فضایی افزود. هدف از این پژوهش شناسایی، شبیه سازی و اثبات کارایی استفاده از سامانه تخلیه همزمان مخازن برای یک سامانه فضاییِ فاقد این سامانه می باشد. در انتهای این پژوهش نشان داده شده است که استفاده از این سامانه بر روی یک سامانه فضایی فرضی، موجب افزایش حدود 7 درصد در برد پروازی و کاهش حدود 25 درصد در جرم پیشران مرده در انتهای فاز فعال پرواز شده است.