از گذشته تا به امروز تشخیص بیماری ها یکی از مهمترین مراحل کنترل سلامت بشر بوده است. بنابراین تلاش های بسیاری در راستای ارتقاء سطح روشهای تشخیص بیماری ها اعم از ابداع روشهای جدید، افزایش حساسیت روش های قدیمی و ... انجام شده است، تا این امکان را برای بشر فراهم کند که بیماری ها را در مراحل اولیه آن شناسایی و اقدام به درمان به موقع آن نماید. در بسیاری از موارد، با توجه به مقدار بسیار کم، آنالیت مورد بررسی در سیستم های بیولوژیکی، نیاز به حساسیت سیستم آشکارسازی کاملاً محسوس است. استفاده از سیستم بیوتین- استرپتاویدین یکی از گزینه هایی است که در آشکارسازی مولکولهای زیستی به کمک آنزیم های ردیاب( مانندhrp) از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. هدف از این تحقیق سنتز سوپرکمپلکسی شامل تعداد بسیاری مولکول hrp که به دکستران متصل شده اند تحت عنوان پلی hrp و اتصال آن به آنتی بادی مورد نظر برای افزایش حساسیت کیتهای تشخیصی است، تا بدین صورت گامی در جهت تحقق هدف پیش گفته صورت گیرد. این امر با اتصال آنزیم پراکسیداز تربچه موسوم به hrp به پلیمری به نام دکستران و تهیه سوپرکمپلکسdex-hrp و کونژوگه کردن آن با آنتی بادی از طریق سیستم بیوتین-استرپتاویدین محقق گردید. نتایج بدست آمده در تست های الایزا و ایمونوهیستوشیمی گویای کارآیی بالای کمپلکس سنتز شده در شناسایی پیکوگرم آنتی ژن است

با وجود تلاش های بسیاری که در زمینه کشف مکانیسم های مولکولی و سلولی دخیل در سرطان صورت گرفته است، همچنان برخی از موارد حل نشده باقی مانده است. از جمله این مسایل تولید نسل جدیدی از عوامل درمانی موثر و ایمن است که به طور اختصاصی تغییرات ایجاد شده در سلول های سرطانی را هدف قرار دهد. در این رساله، سنتز نوعی نانوحامل دارویی برای درمان سرطان سینه از طریق ژن درمانی به صورت هدفمند، پیشنهاد شده است. برای دست یابی به این هدف، sirna مهار کننده بیان ژن itpa که پیشتر شواهدی از نقش آن در کاهش سرعت تکثیر و ایجاد اختلال در ماده ژنتیکی سلول ها گزارش شده بود، توسط نانولوله های کربنی زیست سازگار شده به عنوان حاملی کارامد، به سلول های سرطانی انتقال یافت. برای زیست سازگار نمودن نانولوله های کربنی، سطح این پلیمرها با اسیدآمینه ی آرژنین پوشانده شد و میزان زیست-سازگاری آن با تست های بررسی سمیت مورد آزمایش قرار گرفت. پس از آن نانوحامل سنتز شده به فولات که بیان گیرنده آن در سلول های سرطانی به شدت افزایش می یابد، اتصال یافت. در گام بعدی عامل درمانی که همان sirna اختصاصی برای ژن itpa بود به نانوحامل متصل گردید. پس از بررسی صحت ساخت نانوسامانه ی مورد نظر توسط روش های متعددی از جمله ft-ir، رامان، میکروسکوپ الکترونی، uv اسپکتروسکوپی و تکنیک های رنگ سنجی، itpa sirna به سلول های سرطانی ترانسفکت گردید. در نهایت با بررسی میزان بیان ژنitpa توسط real-time pcr و میزان آپپتوز سلول های سرطانی که در معرض نانوسامانه ی سنتز شده قرار گرفته بودند با فلوسایتومتری، میزان اثرگذاری نانوسامانه ی مورد نظر در کاهش سرعت تکثیر سلول های سرطان سینه مورد بررسی قرار گرفت. داده های حاصل از بررسی ترانسفکشن با میکروسکوپ فلورسنت، کارآیی بالای نانولوله های کربنی در انتقال ژن به داخل سیتوپلاسم را اثبات نمود و نتایج بررسی عملکرد sirna طراحی شده، نشان دهنده ی کاهش بیان ژن itpa در سلول های سرطان سینه بود که منجر به رخداد آپپتوز در این سلول ها گردید.