ارزیابی عملکرد مته های استفاده شده در چاه های نفت و به دنبال آن انتخاب مته ی بهینه از میان آنها یکی از وظایف مهندسین حفاری می باشد. برای انجام این کار روش های مختلفی تابحال پیشنهاد شده است که از میان آنها می توان به روش هزینه ی واحد طول حفاری شده، روش انرژی ویژه و روش کدگذاری مته های مستعمل اشاره کرد. اما به دلیل ایراداتی که به هر یک از این روش ها وارد است، محققین همواره در تلاشند تا روش های دیگری را بعنوان روش های جایگزین و یا مکمل معرفی نمایند که از این بین می توان به روش های اندیس مته و قابلیت حفاری سازند اشاره کرد. هدف از این تحقیق ارزیابی عملکرد مته های استفاده شده در دو میدان نفتی واقع در خلیج فارس و معرفی مته ی بهینه در هر سازند می باشد. در این تحقیق ابتدا با استفاده از دو روش متداول انرژی ویژه و هزینه ی واحد طول حفاری شده، مته های استفاده شده را مورد بررسی قرار داده مته ی بهینه معرفی شده است. سپس با ارائه ی رابطه ای تجربی مابین هزینه ی طول حفاری شده و سرعت حفاری امکان ارزیابی و بهینه سازی حین حفاری هزینه ی طول حفاری شده میسر گردیده است. همچنین با استفاده از این روابط مته های بهینه معرفی شده و نتایج حاصل از این روابط و رابطه ی استاندارد با یکدیگر مقایسه و ملاحظه شده است که مته های معرفی شده توسط دو رابطه تا حدود زیادی یکسان می باشند. در نهایت با معرفی روش قابلیت حفاری سازند به عنوان روش مکمل انتخاب مته، اقدام به بررسی مته های استفاده شده در این میادین گردیده است. نتایج حاصل بیانگر این مطلب است که مته های استفاده شده در برخی چاه ها بدلیل سخت بودن سازند باید تغییرات جزئی را در خود ببینند.