چکیده: لیپوپلی ساکارید باکتریایی(lps) بخشی از دیواره سلولی باکتری های گرم منفی است که بیشتر وقایع مربوط به عفونت را میانجی گری می کند. کبد نقش اصلی را در تولید پاسخ التهابی به lps دارد. این اندام سبب پاکسازی lps شده و در پاسخ به آن انواع مختلفی از سایتوکاین ها را تولید می کند. گرلین هورمونی پپتیدی بوده که عمدتاً توسط معده تولید شده و سبب تحریک ترشح هورمون رشد می گردد. با توجه به اثرات ضد التهابی گرلین در تحقیق حاضر اثر حفاظتی این هورمون بر هپاتوتوکسیتی ناشی از مصرف lps مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه از 40 سر موش صحرایی(محدوده وزنی 250–200 گرم) استفاده شد. ابتدا موش ها به چهار گروه ده تایی تقسیم شدند. گروه کنترل سرم فیزیولوژی، گروه دوم lps((10mg/kg، گروه سوم گرلین(4nmol/kg) و گروه چهارم گرلین و lps را بصورت داخل صفاقی به مدت 8 روز دریافت نمودند. دوز موثر گرلین با توجه به مطالعه مقدماتی انجام شده انتخاب شد. در پایان روز هشتم خونگیری از قلب صورت گرفت. به منظور تعیین هپاتوتوکسیسیتی غلظت آسپارتات آمینو ترانسفراز(ast)، آلانین آمینوترانسفراز (alt)، آلکالین فسفاتاز(alp) و گاماگلوتامیل ترانس پپتیداز(ggt) در هر چهار گروه ارزیابی گردید. یافته ها: تزریق lps سبب افزایش معنی داری در غلظت آنزیم هایalt، ast،alp و ggt در مقایسه با گروه کنترل گردید(p<0.001). درمان با گرلین بصورت معنی داری افزایش سطح آنزیم هایalt، ast، alp وggt ناشی از مصرف lps را برطرف نمود(p<0.001). با توجه به نتایج بدست آمده مشخص گردید که احتمالاً گرلین دارای اثر حفاظتی در برابر آسیب های کبدی ناشی از تزریق lps در موش ها است. به نظر می رسد این اثر حفاظتی از طریق اثرات ضد التهابی گرلین میانجی گری گردد. کلید واژه: گرلین، هپاتوتوکسیسیتی، لیپوپلی ساکارید