یکی از جریان های تحقیق که به بررسی میزان سودمندی اطلاعات حسابداری می پردازد، تحقیقات ارتباط ارزشی است. برای اینکه اطلاعات مالی حائز ویژگی ارتباط ارزشی باشند، باید بین ارقام حسابداری و ارزش جاری شرکت رابطه معنی داری وجود داشته باشد. چنانچه هیچگونه همبستگی ای بین ارقام حسابداری و ارزش شرکت وجود نداشته باشد، نمی توان اطلاعات مالی را دارای ارتباط ارزشی قلمداد نمود، و بنابراین، گزارشات مالی قادر به برآورده نمودن یکی از اهداف اصلی خود نخواهند بود. در این تحقیق نقش فرصت های سرمایه گذاری به عنوان عاملی تعیین کننده در اهمیت نسبی جریان وجه نقد عملیاتی (cfo) و اقلام تعهدی در ارزش گذاری شرکت مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی سوال های اصلی تحقیق، 11 فرضیه در قالب سه فرضیه اصلی "اطلاعات مربوط به رشد"، "منابع مالی داخلی" و "معیار دچار اخلال" ارائه گردید. سپس این 11 فرضیه با استفاده اطلاعات 90 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در قالب دو مدل مورد آزمون قرار گرفت. برای آزمون مدل ها از روش رگرسیون چند متغیره استفاده شد و پیرامون معنی داری ضرایب تحلیل هایی انجام شد. یافته های تحقیق نشان می دهد با افزایش فرصت های سرمایه گذاری (ios)، ارتباط ارزشی سود در ابتدا کاهش و سپس افزایش می یابد. همچنین نتایج تحقیق حاکی از آن است که با افزایش فرصت های سرمایه گذاری، در سطوح مختلف فرصت های سرمایه گذاری، از ارتباط ارزشی جریان وجه نقد عملیاتی و اقلام تعهدی کاسته می شود. این بدین معنی است که سرمایه گذاران تنها در سطوح بالای فرصت های سرمایه گذاری، به سود حسابداری به عنوان یک رقم مربوط و قابل اتکا می نگرند و در سطوح پایین فرصت های سرمایه گذاری برای اتخاذ تصمیمات مربوط به ارزش گذاری به سایر منابع اطلاعاتی توجه دارند. همچنین نتایج تحقیق حاکی از آن است که سرمایه گذاران به اجزای سود به عنوان معیارهایی دچار اخلال می نگرند و بنابراین برای اتخاذ تصمیمات مربوط به ارزش گذاری از این ارقام استفاده نمی کنند.