یکی از مهمترین معضلاتی که مهندسی رودخانه با آن مواجه است، مسئله فرسایش بستر و سواحل رودخانه ها می باشد. این پدیده در رودخانه های آبرفتی، عمیق و کم عرض دائمی به شکل پیچانرودی و در رودخانه عریض و فصلی و کم عمق به صورت شریانی شدن بروز پیدا می کند و در مسیر قوس ها، به علت جریان های ثانویه و حلزونی شدت خواهد یافت. بطوریکه فرسایش پنجه قوس خارجی باعث فرسایش های توده ای ساحلی بیرونی می گردد. به منظور کنترل این پدیده، روش های مختلفی از قبیل صفحات مستغرق، اپی، سرریزهای bendway، اسکله، دیواره قائم و روش های پوششی نظیرسنگ فرش گابیون و لحاف بتنی بکارمی رود. سرریزهای bendway سازه هایی هستند که به صورت عرضی از ساحل رودخانه به طرف محور آن و با زوایای مختلف نسبت به کناره رودخانه تا فاصله ای به سمت درون بستر جریان، امتداد می یابند. این سازه از مصالح سنگی، کیسه سیمان، بلوک بتنی، کیسه های پر شده با شن و ماسه بستر رودخانه و الوار چوبی ساخته می شود. در طی این تحقیق تعداد 7 سرریز bendway در طول قوس با فاصله ثابت (l4) 32 سانتیمتر، طول ثابت (w/5) 8 سانتیمتر، ارتفاع (do/3) 5 سانتیمتر در زوایای متغیر (°30و°15،°0=a) نصب گردید و در 4 حالت دبی جریان (22 و 18 ، 14 ، 10q=) آزمایش ها انجام گرفت. (l طول سرریز bendway ، w عرض فلوم، do عمق آب در فلوم) نتایج این تحقیق نشان می دهد که در خم 90 درجه تند، زاویه 30 درجه نصب سرریزهای bendway کمترین عمق و حجم آبشستگی و زاویه 15 درجه نصب سرریزهای bendway بیشترین عمق و حجم آبشستگی را ایجاد کرده است.