چکیده هدف از تحقیق حاضر بررسی مقایسه ای رضایتمندی زناشویی بین زنان ایرانی ازدواج کرده با اتباع بیگانه و ایرانی با تاکید ویژه بر وضعیت و شرایط حقوقی پیش آمده برای این خانواده ها بود. این تحقیق از نوع میدانی و اسنادی بوده و روش آن نیز علی – مقایسه ای است. نمونه مورد بررسی در پژوهش حاضر، متشکل از دو گروه 120 نفری از زوجین با ازدواج مختلط مراجعه کننده به اداره کل امور اتباع و مهاجرین خارجی استانداری تهران و گروه دوم نیز جهت مقایسه بعد از انتخاب منطقه 16 تهران به صورت تصادفی ساده از بین مناطق جنوبی تهران، از بین زوجین عادی به شیوه نمونه در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه رضایتمندی زناشویی انریچ (enrich) استفاده شد. برای بررسی رابطه بین متغیرها، در فرضیه های پژوهش از روش های آمار توصیفی و بنا به ماهیت فرضیه ها و برای پاسخ به سوالات پژوهش و جهت مقایسه میانگین ها و مجموع رتبه های دو گروه از آزمون t برای دو گروه مستقل و برای مقایسه میانگین سه گروه رضایتمندی بالا، پایین و متوسط آزمون x2 (کا اسکوئر) استفاده گردید. در بخش حقوقی از روش اسنادی استفاده شده است و برای آشنایی بیشتر با مسائل این خانواده ها مصاحبه های عمیق با متخصصان و حقوقدانان انجام شد، همچنین پرونده های مربوط به این خانواده ها در دادگاه های خانواده مورد بررسی قرار گرفت. یافته های تحقیق بیانگر آن است که میزان رضایتمندی زناشویی زنان در گروه مختلط نسبت به زنان در گروه ساده کمتر است و گروه با ازدواج مختلط نسبت به گروه ساده رضایتمندی کمتری نشان دادند. همچنین بین سه گروه رضایتمندی بالا، متوسط و پایین هم توزیع یکنواختی دیده نمی شود. علاوه بر این، حمایت قانون گذار از زنان ازدواج کرده با اتباع بیگانه بیشتر در قالب محدودیت ها است که این محدودیت ها گاه ایجاد کننده فشار روانی و استرس در این خانواده ها است که بر روابط زوجین و رضایتمندی زناشویی آنها تأثیر منفی دارد. کلمات کلیدی: ازدواج، رضایتمندی زناشویی، ازدواج مختلط، اتباع، بیگانه، تابعیت