این تحقیق در سه مرحله در بهار 1388(تعیین کمترین و بهترین غلظت موثر کلرید سدیم)، بهار1389 (جدا سازی و خالص سازی قارچ و تعیین کمترین غلظت موثر باکتری ) و بهار1390(مقایسه عملکرد ضد قارچی کلرید سدیم، سبزمالاشیت و باکتری سودوموناس آئروژینوزا در محیط هچری) انجام گردید.درپیش آزمایش نمک، 5 غلظت 1و5/1و2و5/2و3 درصد نمک طعام در چهار زمان 15و30و45و60 دقیقه جهت تیمار در نظرگرفته شد. نتایج نشان داد که غلظت های 5/2و 3 درصد برای تخم ها مخرب بوده و تخم ها یا تفریخ نمی شدند و یا لاروها پس از تفریخ قدرت شنا نداشتند. در آزمایش تعیین کمترین غلظت موثر باکتری،5غلظتcfu.ml-1 103و104و105و106و107 برای مواجهه اولیه با قارچ در پتری دیش در آزمایشگاه تعیین گردید. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین قطر پرگنه قارچ در غلظت 103 و شاهد وجود نداشت (0.05<p)، غلظت 107رشد قارچ را کاملا ً کنترل نمود و بین قطر پرگنه در غلظت های 104و105و106و شاهد تفاوت معنی داری وجود دارد (0.05> p). در آزمایش های هچری،50 قطعه تخم تاس ماهی ایرانی در هر سبد کوچک قرار داده شد و سه تکراربرای هر تیمار مشخص گردید، تخم ها به روش حمام تیمارشده و سپس به تراف انکوباتور برگردانده شدند. هر 24ساعت یک بار تخم های قارچ زده شمارش و از سبد ها جدا می گردیدند. در مواجهه نهایی در هچری، غلظت های 1و5/1و2درصد نمک طعام و 105و106و107 باکتری درزمان های 15،30 و45 دقیقه و یک بار وسه بارتیمار انتخاب و باروش معمول شستشوی تخم ها با سبزمالاشیت ppm2 مقایسه گردید. نتایج نشان داد که تیمارهای 2و 5/1درصد نمک با هم تفاوت معنی داری -نداشتند(0.05<p)).ولی هردوغلظت با شاهد تفاوت معنی داری-نشان دادند(0.05>p). تیمارسبز مالاشیت با سه بارتیمار غلظت های 105و106باکتری بدون درنظرگرفتن فاکتورزمان تفاوت معنی داری نداشتند (0.05<p) ولی با شاهد در-میزان قارچ زدگی تفاوت معنی داری نشان دادند (0.05>p). درمقایسه عملکرد کلریدسدیم، باکتری و سبزمالاشیت، بهترین نتیجه ازنظر کاهش قارچ زدگی متعلق به تیمار3×30×1.5 نمک و باکتری با تیمار1×30×105بود. جهت تجزیه تحلیل داده های نمک از طرح کاملا تصادفی در قالب فاکتوریل و برای سبز مالاشیت و باکتری از آنالیز واریانس یکطرفه و t تست جفتی استفاده گردید. جهت مقایسه میانگین ها و مقایسه با گروه شاهد از آزمون دانکن و lsd استفاده و کلیه آنالیزها در سطح معنی دار0.05=? انجام گردید. جهت تعیین بهترین تیمار از آزمون نان پارامتریک من– ویتنی استفاده گردید. کلمات کلیدی:سودوموناس آئروژینوزا،تخم تاس ماهی ایرانی،کنترل زیستی،کلریدسدیم

تهیااه دی کربونیل و اوره یا تیوه اوره در حضور –? دی هیدروپیریمیدینون ها به وسیله واکنش آریل آلدهیده ا ? ترکیبات فتال ایمید n -سولفونیک اسید pisa یا پتاسیم فتال ایمید ) ppi ( تح شرایط بدون حا ل باه ترتیار در °c 1?9-09 و °c –? 1?9-199 انجام شد. تهیه دی هیدروپیریدین ها از طریق واکنش آریل آلدهیدها ? ترکیباات دی کربونیل و آمونیوم استات در حضور پتاسیم فتال ایمید ) ppi ( تح شرایط بادون حا ل در °c 1?9 انجاام شد. روش های حاضر نوید بخش خصوصیات امیدوارکننده ای در واکنش مانند: بازده عالی فرآوردهات، جداسازی وخالص سازی ساده فرآوردهات و سادگی در شیوه عملکرد اس .

چکیده تاثیر پروبیوتیکها بر لارو ماهی کپور معمولی براساس عملکرد رشد و مصرف غذا مطالعه شد. پنج گونه از باسیلوس های اسپوردار شامل: باسیلوس لیکنی فورمیس، باسیلوس سوبتلیس، باسیلوس پلی میکسا، باسیلوس لتروس پروس و باسیلوس سیرکولانس، به عنوان یک مخلوط باکتریایی پروبیوتیکی استفاده شدند. مخلوط باسیلوس های پروبیوتیکی مطابق با دستورالعمل شرکت پروتکسین آماده گردید. لاروهای ماهی کپور معمولی به میزان 5 درصد وزن بدن و در 3 نوبت در روز تغذیه شدند. 12 عدد حوضچه فایبرگلاسی مدور برای تیمارهای آزمایشی و تیمار شاهد هر کدام با 3 تکرارمورد استفاده قرار گرفت. این آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی طراحی گردید. لاروهای ماهی کپور معمولی (با وزن متوسط12/20? 25/200 میلی گرم) با جیره های مکمل سازی شده با غلظت باکتریایی106× 1 (جیره 1d )،106×2 (جیره 2d) و 106× 3 (جیره 3d) واحد کلنی در هر گرم غذا، برای مدت 30 روز مورد تغذیه قرار گرفتند. جیره شاهد (cd) با باکتری ها مکمل سازی نگردید. نتایج نشان داد که در برخی از تیمارهای آزمایشی پارامترهای رشد، بطور معنی دار افزایش پیدا کردند (05/0p<). جیره های2d و3d بطور معنی دار(05/0< (pرشد بهتری را با ضریب تبدیل غذایی کمتر و نسبت کارآیی پروتئین بالاتر نسبت به تیمار 1d و شاهد نتیجه داد. حداکثر وزن نهایی در تیمار شاهد (36/1 گرم) و حداقل وزن (63/1میلی گرم) در تیمار آزمایشی 3 dبدست آمد. در تیمارهای پروبیوتیکی، سطح کورتیزول عصاره بدن بطور معنی داری افزایش یافت (05/0p<). سطوح کلسترول، پروتئین کل و تری گلیسرید عصاره بدن بطور معنی داری افزایش یافت (05/0p<). باسیلوس های پروبیوتیکی تاثیر مثبت معنی داری (05/0p<) بر میزان آلبومین و فعالیت آنزیمی آسپاریت آمینو ترانسفراز (ast)، آلانین آمینوترانسفراز (alt) و آلکالین فسفاتاز داشتند. در نتیجه، این آزمایش نشان داد، باسیلوس های پروبیوتیکی عملکرد رشد و فاکتورهای بیوشیمیایی عصاره بدن را در لاروهای ماهی کپور معمولی افزایش داده است. بعلاوه اینکه سطوح مختلف باسیلوس های پروبیوتیکی، عملکرد متفاوتی را نشان داد. واژگان کلیدی: پروبیوتیک، لارو ماهی کپور معمولی، باسیلوس، کورتیزول، آسپاریت آمینو ترانسفراز، آلانین آمینو ترانسفراز