به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف کود نیتروژنه و بهترین زمان مصرف آن بر مراحل مختلف رشد، عملکرد، اجزای عملکرد و کیفیت دانه گیاه آفتابگردان (رقم یوروفلور) آزمایشی در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز (باجگاه) درسال 1388 انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی و با سه تکرار انجام شد. در این آزمایش فاکتور کود نیتروژنه (اوره) (نیتروژن خالص) در پنج سطح (0، 50، 100، 150، 200 کیلوگرم در هکتار) و فاکتور زمان تقسیط کود در چهار سطح 1t (3/1 پیش از کاشت، 3/1 چهار برگی، 3/1 رویت طبق)، 2 t ( 3/1پیش از کاشت، 3/1 چهار برگی، 3/1 در 80% گرده افشانی)، 3 t ( 3/1 پیش از کاشت، 3/1 تمایز طبق، 3/1 در 80% گرده افشانی), 4t ( 3/1 چهار برگی، 3/1 رویت طبق، 3/1 آغاز رسیدگی) مورد ارزیابی قرارگرفتند. صفات فنو لوژیک مانند طول ساقه، تعداد برگ، سطح برگ، وزن خشک برگ، وزن خشک کل، میزان کلروفیل، قطر طبق، ارتفاع گیاه، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، میزان روغن، عملکرد روغن و شاخص برداشت اندازه گیری شد. کود نیتروژنه باعث افزایش طول ساقه، تعداد برگ در بوته، شاخص سطح برگ؛ وزن خشک برگ، وزن خشک کل، میزان کلروفیل، قطر طبق، ارتفاع گیاه، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه؛ عملکرد دانه، عملکرد ماده خشک و عملکرد روغن گردید. بیشترین میزان این صفات در تیمار 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار مشاهده شد. اگر چه در تمامی موارد اندازه گیری شده تیمار 150 و 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار در یک گروه آماری قرار داشتند. کود نیتروژنه در صد روغن و درصد پوکی را کاهش داد. افزایش کود بر روی صفت شاخص برداشت معنی دار نشد. . تقسیط کود نیتروژنه جز در مورد عملکرد دانه بر روی صفات دیگر تاثیر معنی داری نداشت. اثر متقابل تیمارها در هیچ صفتی معنی دار نبود. نتایج نشان داد میزان 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و زمان تقسیط "3/1 کود در مرحله پیش از کاشت، 3/1 چهار برگی و 3/1 رویت طبق" بهترین محصول را در شرایط آب و هوایی مشابه تولید می کند.