چکیده: به منظور تعیین فراوانی عفونت پایدار به ویروس اسهال ویروسی گاو در گاومیش های ارجاعی به کشتارگاه اهواز، تعداد 224 رأس گاومیش تحت مطالعه قرار گرفتند. بعد از کشتار و ثبت جنس و سن دام، نمونه خون به منظور جستجوی آنتی بادی ضد ویروس اسهال ویروسی گاو و نمونه گوش به منظور جستجوی آنتی ژن آن اخذ گردید. جستجوی آنتی ژن با کیت تجاری و طبق دستورالعمل شرکت سازنده آن و جستجوی آنتی بادی با استفاده از آزمون خنثی سازی سرم انجام گرفت. هیچ کدام از دام های تحت بررسی دارای آنتی ژن ویروس اسهال ویروسی گاو نبودند. از مجموع 224 رأس گاومیش تحت بررسی (43/21 درصد) 48 رأس دارای آنتی بادی ضد ویروس اسهال ویروسی گاو بودند. میزان آلودگی در گاومیش های ماده 2/28 درصد و در گاومیش های نر 7/15 درصد بود که بین آن ها اختلاف معنی داری مشاهده شد (024/0p=). با توجه به فراوانی آلودگی سرمی به نظر می رسد که آلودگی گاومیش ها به ویروس اسهال ویروسی گاو قابل توجه می باشد ولی عدم وجود دام های مبتلا به عفونت پایدار را می توان به تعداد کم دام های تحت بررسی ربط داد، بنابراین توصیه می شود دام های بیشتری تحت مطالعه قرار گیرند