هدف این تحقیق، شناسایی آسیب های شکل گرفته در عزاداری و میزان آن دربین جوانان شهراصفهان و بررسی رابطه متغیرهای اجتماعی نظیر: سن، تحصیلات، میزان دینداری و پایگاه اقتصادی- اجتماعی با میزان آسیب پذیری در عزاداری است. این تحقیق به روش پیمایشی انجام شده و تکنیک گرداوری اطلاعات، پرسشنامه بوده است. جامعه آماری تحقیق کلیه جوانان ساکن شهراصفهان درسنین 18الی 30 سال بوده اند که تعدادآنها براساس سرشماری سال 1385، 455352 نفر بوده است. و براساس فرمول کوکران 275 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیده و جهت انتخاب نمونه از روش نمونه گیری سهمیه ای استفاده شده است. از جمله نتایج این تحقیق می توان به این موارد اشاره کرد: میانگین آسیب پذیری در عزاداری در بین جوانان شهر اصفهان متوسط به پایین می باشد. میانگین نمره آسیب پذیری در عزاداری در بعد محتوایی آن بیشتر از بعد شکلی آن می باشد و بیشترین نمره آسیب پذیری در عزاداری مربوط به شاخص عدم پرداختن به مسائل سیاسی، اجتماعی روز در راستای عمل به فریضه امر به معروف و نهی از منکر، و کمترین نمره آسیب پذیری در عزاداری مربوط به شاخص دروغ و نقل مطالب فاقد مدرک و دلیل معتبر می باشد، که هر دو شاخص مربوط به بعد محتوایی آسیب پذیری در عزاداری می باشند. همچنین میانگین آسیب پذیری در عزاداری در گروه سنی 18الی 24 سال بیشتر از گروه سنی 25 الی 30 سال بوده است و این تفاوت به لحاظ آماری معنادار و معکوس بوده است. از دیگر نتایج این تحقیق می توان به اختلاف میانگین و معنادار بودن رابطه متغیر تحصیلات با میزان آسیب پذیری در عزاداری اشاره کرد، ضمن اینکه رابطه متغیر دینداری و آسیب پذیری در عزاداری معکوس و معنی دار بوده است. و این در حالی است که رابطه متغیر پایگاه اقتصادی- اجتماعی و میزان آسیب پذیری در عزاداری معنادار نبوده است. از مجموع متغیرهای وارد شده در معادله رگرسیون، میزان دینداری، سن و پایگاه اقتصادی- اجتماعی خانواده به ترتیب بیشترین تاثیر را بر متغیر آسیب پذیری در عزاداری داشته اند.