این آزمایش به منظور تعیین اثرات ویتامین های c و e جیره بر پارامترهای رشد (درصد افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه . . . )، بقاء و زادآوری گوپی انجام گرفت. مقادیر مختلف ویتامین e (آلفاتوکوفرول) با دوزهای 100، 300، 500، 1000 (به ترتیب تیمارهای 1، 2، 3 و 4) و ویتامین c (ال-آسکوربیک-اسید) شامل دوزهای 400، 800، 1200 و 2000 (به ترتیب تیمارهای 5، 6، 7 و 8) (میلی گرم در کیلوگرم جیره) در سه تکرار به ماهیان داده شد، همچنین یک تیمار بدون ویتامین c و e (به عنوان تیمار شاهد) نیز برای آزمایش با سه تکرار در نظر گرفته شد. زیست سنجی ماهیان هر 4 هفته یک بار انجام می گرفت. پس از اتمام دوره پرورش، تعداد لاروهای متولد شده و نسبت جنسی هر تیمار محاسبه شد. آنالیز آماری به کمک آنالیز واریانس یک طرفه و برای مقایسه میانگین ها از آزمون دانکن استفاده شد. در تیمارهای ویتامین e، نرخ رشد ویژه، افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن بدن، درصد رشد روزانه و تعداد لاروهای متولد شده با افزایش سطح ویتامین افزایش یافتند که این افزایش ها بین تیمار 4 با سایر تیمارها معنی دار بود (05/0>p). در میزان درصد بقاء و نسبت جنسی نیز اختلاف معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد. ویتامین e سبب بهبود فاکتورهای تغذیه ای شده اما، تاثیر معنی داری بر بقای مولدین نداشت. همچنین در تیمارهای ویتامین c نیز، با افزایش سطح ویتامین، نرخ رشد ویژه، میزان افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن، درصد رشد روزانه و تعداد لاروهای متولد شده به صورت معنی داری افزایش یافتند (05/0>p)، این افزایش ها تنها بین شاهد و تیمار 5 معنی دار نبودند. در میزان تلفات نیز اختلاف معنی داری بین تیمار 6 با تیمارهای 5، 7 و شاهد مشاهده شد (05/0>p)، سایر تیمارها فاقد اختلاف معنی دار با یکدیگر بودند. نسبت جنسی نیز اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان نداد. با توجه به نتایج مقدار پیشنهادی ویتامین e و c برای تکثیر و پرورش ماهی گوپی به ترتیب برابر 1000 و 2000 میلی گرم بر کیلوگرم می باشد. واژه های کلیدی: ماهی گوپی، ویتامین e و c، رشد، بقا، تولیدمثل، نسبت جنسی

فواید تغذیه ای روغن ماهی به علت وجود زنجیره های اسیدچرب چندغیراشباعی است. حفاظت از هرگونه روغن حساسی در برابر تغییرات نامطلوب با استفاده از ریزپوشانی امکان پذیر است. در این مطالعه پایداری و خصوصیات فیزیکوشیمیایی روغن ماهی ریزپوشانی شده با استفاده از روش های ریزپوشانی مختلف مورد بررسی قرار گرفت. روغن ماهی با سه ترکیب مختلف دیواره (ژلاتین ماهی+مالتودکسترین، کاپا کاراگینان+مالتودکسترین، ژلاتین ماهی+کاپا کاراگینان+مالتودکسترین) امولسیفیه شد و امولسیون ها به سه روش مختلف کوآسرواسیون، خشک کن پاششی و خشک کن انجمادی برای تولید پودرهایی حاوی 25 درصد روغن ماهی خشک گردیدند. پس از خشک کردن امولسیون ها و آماده شدن میکروکپسول ها برای بررسی خصوصیات فیزیکوشیمیایی آنها پارامترهای میزان رطوبت، میزان روغن کل، میزان روغن سطحی، میزان کارایی ریزپوشانی، میزان حلالیت در آب، رنگ میکروکپسول ها و مورفولوژی میکروکپسول ها بررسی و اندازه گیری شدند. پایداری پودرهای روغن ماهی نیز با اندازه گیری شاخص پراکسید (pv) و شاخص p- انیسیدین (p-av) طی 10 روز نگهداری در شرایط تشدید شده (45 درجه سانتی گراد) ارزیابی شدند. نتایج بررسی فاکتورهای فیزیکوشیمیایی پودرهای تولیدی از جمله پایداری کرمی امولسیون های اولیه، میزان روغن سطحی، کارایی ریزپوشانی، حلالیت، مورفولوژی و همچنین فاکتورهای پایداری نشان دادند که ژلاتین ماهی+مالتودکسترین بهترین ترکیب دیواره و روش کوآسرواسیون نیز مناسب ترین روش برای ریزپوشانی روغن ماهی می باشند. ریزپوشانی با این مواد و این روش قادر بود تا پودرهایی با میزان حلالیت و کارایی ریزپوشانی بالاتر و میزان pv ، p-av و میزان روغن سطحی پایین تر از سایر تیمارها تولید نماید. نتایج همچنین نشان دهنده این بود که میکروکپسول های تولید شده به روش کوآسرواسیون کروی تر و بزرگ تر از سایر تیمارها بودند که در واقع بیشترین مقدار حفاظت در برابر اکسیداسیون را نیز از خود نشان دادند. مقایسه روش های خشک کردن پاششی، خشک کردن انجمادی و کوآسرواسیون تایید کرد که ترکیب دیواره، درجه حرارت خشک کردن، مورفولوژی میکروکپسول و زمان فرآیند در واقع مهم ترین فاکتورهایی هستند که بر روی پایداری روغن ماهی اثر می-گذارند.