از مهم ترین نمونه های تعارض علم و دین در قرن های اخیر، نظریه تکامل داروین است. عمده ترین چالش هایی که این نظریه برای عقاید دینی به وجود آورده است عبارتند از: 1- تعارض نظریه تکامل با برخی از آموزه های کتاب های مقدس 2- تعارض نظریه تکامل با پاره ای از اصول اخلاقی 3- تعارض نظریه تکامل با هدفمندی جهان آفرینش نوشتار کنونی در صدد است تا این چالش ها را از دیدگاه علامه طباطبایی، شهید مطهری و کیث وارد بررسی نماید و با تحلیل دیدگاه آن ها، رهیافتی جدید پیرامون حل تعارض نظریه تکامل و عقاید دینی به ویژه خدا باوری ارایه دهد. روش علامه طباطبایی پیرامون رفع تعارض نظریه تکامل با آیات قرآنی، انکار قاطع طرح تحولی انواع است. همچنین او ضمن رد ارتباط مضامین آیات قرآنی با انتخاب اصلح و تنازع بقا، وقوع این دو اصل را فقط در رابطه علت و معلولی می پذیرد. در خصوص ناسازگاری میان نظریه تکامل با آیات قرآنی، شهید مطهری با تاکید بر تفکیک زبان دینی و زبان علمی، بر این باور است که داستان قرآن در زمینه خلقت نخستین انسان، دارای مضامین نمادین است. در مورد رفع تعارض نظریه تکامل با برهان نظم، معتقد است که در صورت اثبات عدم کافیت اصول نظریه تکامل برای تبیین نظام خلقت، نه تنها نظریه تکامل با خداباوری در تعارض قرار نمی گیرد بلکه به عنوان یکی از برهان های خداشناسی خواهد شد. کیث وارد با تاویل آیات کتاب مقدس پیرامون نحوه خلقت، تعارض نظریه تکامل با کتاب مقدس را حل می نماید. او ناسازگاری نظریه تکامل و برهان نظم را در مساله "علت غایی" می داند و ضمن اثبات هدفمندی آفرینش از طریق برهان "خود آگاهی"، تعارض مفروض را بر طرف می کند.