به منظور بررسی تأثیر مدیریت های مختلف آبیاری بر عملکرد و کیفیت بادام زمینی تحت سیستم آبیاری قطره ای، این تحقیق در قالب طرح کاملا تصادفی، در سال 1388، در شهرستان آستانه اشرفیه انجام شد. تیمارهای آبیاری شامل بدون آبیاری (t0)، 75 درصد تامین نیاز آبی گیاه (t75)، 100 درصد تامین نیاز آبی گیاه (t100) و 125 درصد نیاز آبی گیاه (t2) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه (3220 کیلوگرم در هکتار) و غلاف (4450 کیلوگرم در هکتار) بادام زمینی در تیمار t100 و کمترین عملکرد دانه (1930 کیلوگرم در هکتار) و غلاف (3133 کیلوگرم در هکتار) برای تیمار t0 حاصل شد. درصد پروتئین بادام زمینی با افزایش میزان آبیاری افزایش یافت که کمترین میزان آن در تیمار t0(20%) و بیشترین میزان آن در تیمار t125 (24%)مشاهده شد. افزایش آبیاری با درصد روغن رابطه عکس داشته، بطوریکه درصد روغن بادام زمینی در تیمار t0 دارای بالاترین مقدار و در تیمار t125 دارای کمترین مقدار بود. مقدار تبخیر و تعرق گیاه در طول فصل رشد در تیمارهای مختلف با استفاده از معادله بیلان آب به دست آمد. مقادیر et برای تیمارهای t0، t75، t100 و t125 به ترتیب برابر با 160، 169، 175 و 186 میلی متر براورد شده است. همچنین ضریب حساسیت گیاه بادام زمینی به تنش (ky) با توجه به مدل پیشنهادی جزوه شماره 56 فائو (fao)، برابر با 65/0=ky به دست آمد. کارایی مصرف آب بادام زمینی برای پر بازده ترین تیماربرابر (kg/m3) 8/1 و برای کم بازده ترین تیمار (kg/m3) 2/1 محاسبه گردید. نتایج اقتصادی نیز نشان می دهد که حداکثر سود، همواره در شرایط حداکثر محصول عاید می گردد، بطوریکه با احداث سیستم های آبیاری در یک مزرعه بادام زمینی، باید آبیاری به نحو مطلوب صورت گیرد تا حداکثر تولید و در نتیجه حداکثر سود به دست آید. در غیر این صورت به علت بالا بودن هزینه های اولیه احداث سیستم، هزینه ها بیشتر از درامد شده و سود خالص کاهش می یابد. در این تحقیق بیشترین میزان سود خالص برای تیمار t100 حاصل گردیده است.