این پژوهش بمنظور بررسی روشهای مختلف مدیریت تلفیقی بر تراکم و وزن خشک علفهای هرز، خصوصیات بانک بذر، تنوع گیاهچه و بانک بذر و همبستگی بین آنها، جذب و کارایی مصرف نور توسط چغندرقند در رقابت با گونه های مختلف علف هرز و تعیین عملکرد کمی و کیفی چغندرقند در دو سال زراعی 86-85 و 87-86 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای مورد بررسی شامل: متامیترون+فن‎مدیفام، متامیترون+ فن‎مدیفام+تناوب، متامیترون+کولتیواسیون، ‎متامیترون+کولتیواسیون+تناوب، دیسک+ فن‎مدیفام، دیسک+ فن‎مدیفام+تناوب، دیسک+ کولتیواسیون، دیسک+ کولتیواسیون+تناوب، گیاه پوششی+ فن‎مدیفام، گیاه پوششی+کولتیواسیون، وجین، فن‎مدیفام+ وجین و شاهد بود. در در هر دو سال زراعی، نمونه برداری از جمعیت گیاهی در سه مرحله و بانک بذر در دو مرحله انجام شد. در سال اول آزمایش، صرف‎نظر از تیمارهای تحت تناوب، بیشترین و کمترین تراکم علفهای هرز در تیمارهای دیسک+کولتیواسیون و وجین+فن‎مدیفام و بیشترین و کمترین وزن خشک علفهای هرز در تیمار دیسک+فن‎مدیفام و تیمار وجین+فن‎مدیفام مشاهده شد. در سال دوم آزمایش بیشترین و کمترین تراکم علفهای هرز در تیمارهای متامیترون+فن‎مدیفام و وجین دیده شد. بیشترین و کمترین وزن خشک علفهای هرز نیز در تیمارهای متامیترون+فن‎مدیفام و وجین+فن‎مدیفام بدست آمد. در سال اول آزمایش بیشترین و کمترین غنای گونه ای در تیمارهای شاهد و متامیترون+کولتیواسیون بین ردیف دیده شد. در این سال بیشترین و کمترین شاخص تنوع شانون در تیمارهای شاهد و متامیترون+کولتیواسیون بین ردیف+تناوب مشاهده گردید. در سال دوم آزمایش بیشترین غنای گونه ای و شاخص تنوع شانون در تیمار شاهد و کمترین آنها در تیمار وجین مشاهده شد. در سال اول و دوم آزمایش بیشترین تراکم بذر علفهای هرز در تیمار شاهد و کمترین آن در سال اول در تیمار وجین+فن مدیفام و در سال دوم در تیمار وجین دیده شد. در هر دو سال آزمایش تراکم بذر علفهای هرز در عمق 10-0 و در مرحله دوم نمونه برداری بیش از عمق 20-10 سانتیمتر و مرحله اول نمونه برداری بود. در سال دوم بیشترین غنای گونه ای بذر وشاخص تنوع شانون در تیمارهای دیسک+فن مدیفام و گیاه پوششی+کولتیواسیون بین ردیف و کمترین مقدار آن در تیمار دیسک+فن مدیفام+تناوب بدست آمد. بیشترین مقدار نور جذب شده توسط چغندرقند در تیمارهای وجین(12/90درصد)، وجین+فن مدیفام(08/80درصد) مشاهده شد. کمترین میزان کل نور جذب شده نیز در تیمار شاهد(19/17درصد) بدست آمد. بررسی عملکرد چغندرقند نیز نشان داد که بیشترین مقدار عملکرد به ترتیب در تیمارهای وجین و وجین+فن مدیفام حاصل شد. در تیمار وجین 12/90 درصدنور توسط چغندرقند و 88/9 درصد توسط علفهای هرز و در تیمار وجین+فن مدیفام، 08/80 درصد نور توسط چغندرقند و 92/18 درصد نور توسط علفهای هرز دریافت شد. کمترین عملکرد چغندرقند نیز در تیمار شاهد تقریبا با 3 تن در هکتار دیده شد. در این تیمار 19/17 درصد نور توسط چغندرقند و 78/31 درصد نور توسط سوروف و 03/51 درصد نور توسط سایر گونه های موجود جذب شد. در چغندرقند بیشترین و کمترین کارایی مصرف نور در تیمار وجین و شاهد به ترتیب با 00/2 و 33/0 گرم بر مگاژول بدست آمد. کارایی مصرف نور سوروف، تاج خروس و تاجریزی به ترتیب 73/0، 28/0 و 39/0 گرم بر مگاژول بود. در بین تیمارهای فوق الذکر، تیمار وجین، وجین +فن مدیفام ، دیسک+ کولتیواسیون بین ردیف و دیسک+فن‎مدیفام تاثیر قابل قبولی در کنترل علف?های?هرز داشتند.

منداب (eruca sativa mill.) گیاهی است یک¬ساله از خانواده brassicaceae که در محدوده وسیعی از بلوچستان تا کناره¬های دریای خزر می¬روید. این گیاه با این¬که در بعضی مناطق به-عنوان یک علف¬هرز شناخته شده ولی به¬دلیل کاربرد¬های گوناگون به¬ویژه در سال¬های اخیر مورد توجه قرار گرفته¬است. با¬این¬حال، اطلاعات موجود در رابطه با واکنش این گیاه به عوامل محیطی نا-چیز است. این مطالعه به¬منظور بررسی تأثیر دما (5/2 ،5 ،10 ،15 ،20 ،25 ،30 ،35 و 38 درجه سانتی¬گراد)، پتانسیل آب (صفر ، 2-، 4-، 6-، 8-، 10-، 12- و 14- بار) و اسیدیته (3، 4، 5، 6، 7، 8، 9) بر مولفه¬های جوانه¬زنی و تأثیر عمق کاشت (1 ، 3 ، 5 و 7 سانتی¬متر) بر سبز¬شدن منداب انجام شد. برای کمّی¬سازی واکنش سرعت جوانه¬زنی به دما و تعیین دما¬های کاردینال از مدل¬های متعددی استفاده شد که در بین آن¬ها مدل بتای اصلی برای سرعت جوانه¬زنی به¬عنوان مدل برتر انتخاب شد. با استفاده از این مدل دما¬های کاردینال (پایه، مطلوب و سقف) برای جوانه¬زنی منداب در شرایط بدون تنش (پتانسیل آب شاهد) به¬ترتیب 0/0، 13/30 و 50/38 درجه سانتی¬گراد برآورد شد. دما¬های کاردینال جوانه¬زنی به¬جز دمای پایه تحت تأثیر پتانسیل آب قرار گرفتند. حداکثر درصد جوانه¬زنی در محدوده اسیدیته 7 به میزان 98 درصد مشاهده شد. درصد جوانه¬زنی بذور در ph¬های 3، 4، 5، 6، 8 و 9 به¬ترتیب صفر، 3 درصد، 7 درصد، 11 درصد، 65 درصد و 5 درصد بود. در اسیدیته¬های بالا¬تر و پایین¬تر از 7 درصد جوانه¬زنی کاهش یافت. کاهش درصد جوانه¬زنی بیانگر این مطلب است که در این گیاه ph عامل محدود¬کننده جوانه¬زنی می¬باشد. بیش¬ترین درصد سبز¬شدن (80 درصد) در عمق 3 سانتی¬متر مشاهده شد و با افزایش عمق کاشت از 3 سانتی¬متر، این میزان کاهش یافت به¬طوری¬که در عمق 5 سانتی¬متری تنها 12 درصد از بذر¬ها قادر به سبز¬شدن بودند و هیچ گیاه¬چه¬ای از عمق 7 سانتی¬متری خاک خارج نشد. از این پارامتر¬ها و روابط به¬دست آمده می¬توان برای پیش¬بینی زمان تا جوانه¬زنی و یا سبز¬شدن منداب در شرایط نرمال استفاده نمود.