دستمزد نیروی کار، از جمله متغیرهای کلان اقتصادی است که بر اشتغال و سطح عمومی قیمتها تأثیر دارد. در اکثر کشورها، از جمله ایران، برای حمایت از کارگرانی با تخصص و مهارت پایین، حداقل دستمزد تعیین می شود. چگونگی تعیین حداقل دستمزد کارگران و بررسی اثرات آن بر سطح اشتغال از جمله موضوعات بحث برانگیز اقتصادی است. در این پایان نامه، با مطالعه ی روند تغییرات حداقل دستمزد و معیارها و روشهای تعیین آن و اهمیت آن از جهت تاریخی ، آثار اجرای قانون حداقل دستمزد بر سطح اشتغال کشور تجزیه و تحلیل شده است. به علاوه تأثیر اجرای قانون حداقل دستمزد بر اشتغال در ایران با استفاده از مدل اقتصاد سنجی تحلیل رگرسیون در دور? زمانی 85- 1345 مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعات تجربی در دیگر کشورها نشان داده اند که اثر حداقل دستمزد بر اشتغال، بسته به الگوی مورد نظر ، می تواند مثبت یا منفی باشد. بر اساس نتایج بدست آمده از تخمین مدل در این تحقیق، حداقل دستمزد رسمی بر اشتغال در هر دو گروه مردان و زنان ایرانی اثر مثبت معنی داری داشته است. همچنین اثر حداقل دستمزد رسمی بر اشتغال گروه 14-10 ساله ها منفی و در گروه سنی 24-15 ساله ها مثبت برآورد شده است. این یافته ها با تحولات اشتغال کشور طی دور? مورد بررسی سازگار است. طی این سالها، به رغم افزایش حداقل مزد رسمی، اشتغال در کشور سالانه به طور متوسط حدود 6/2 درصد رشد یافته است. ولی به دلیل افزایش سطح تحصیلات و کاهش عرض? نیروی کار در گروه سنی 14-10 سال، ارتباط حداقل مزد رسمی با اشتغال این گروه سنی منفی بوده است.