با وجود اینکه در چند دهه ی اخیر تحقیقات زیادی در مورد کاربرد جرم میراگر تنظیم شده (tuned mass damper) بر روی سازه های خطی انجام گرفته است، لیکن در مورد کاربرد tmd بر روی سازه های غیرخطی مطالعات بصورت محدود به همراه تعدادی فرضیات ساده کننده در خصوص رفتار واقعی سازه و همچنین طراحی tmd بوده است. در این مقاله هدف بررسی نحوه مدل سازی tmd بر روی سازه های غیرخطی با رفتار واقعی و ارزیابی تاثیر آن در بهبود رفتار لرزه ای این سازه ها می باشد. بدین منظور سازه های 3، 9 و 20 طبقه دو بعدی مجهز شده به tmd که تحت اثر زلزله های نزدیک گسل و دور گسل قرار گرفته اند، با استفاده از نرم افزار opensees مدل سازی شده و به ازای درصد جرم های مختلف tmd، میزان کاهش در پاسخ لرزه ای سازه های فلزی غیرخطی نظیر حداکثر تغییرمکان جانبی نسبی، جذر میانگین مربعات تغییرمکان جانبی نسبی و انرژی هیسترزیس تعیین گردیده است. ضمن مشاهده قابلیت نرم افزار opensees برای مدل سازی سازه های کنترل شده با tmd، نتایج بدست آمده حاکی از آن است که کارایی tmd در کاهش خرابی سازه های فلزی با رفتار غیرخطی وابستگی زیادی به نوع زلزله ورودی، حداکثر شتاب زلزله و جرم میراگر دارد، بطوریکه با افزایش جرم میراگر عموماً کارایی این مکانیزم افزایش می یابد. همچنین در این پژوهش روشی مبتنی بر آنالیز حساسیت برای تعیین پارامترهای tmd به جهت افزایش کارایی این سیستم بر روی سازه های با رفتار غیرخطی ارائه گردیده است.

چکیده ندارد.