همانطور که می دانیم، پلی آمیدها و پلی ایمیدهای و پلی(آمید-ایمید)های آروماتیک میله ای سخت، بخاطر خواص مکانیکی و حرارتی و همچنین خواص ریخت شناسی منحصربه فرد، بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. بهرحال بخاطر نامحلول بودن در حلالهای آلی و همچنین نقطه ذوب و دمای تبدیل شیشه ای بالا، فرایندپذیری این مواد مشکل می باشد. قسمتی از این مسئله مربوط به پیوندهای هیدروژنی قوی و برهمکنشهای دهنده/گیرنده گروههای آمیدی وایمیدی می باشد که باعث استحکام زنجیر پلیمر می شوند. روشهای مرسوم برای افزایش حلالیت پلیمر، وارد کردن گروههای حجیم آویزان، اتصالات انعطاف پذیر و واحدهای نامتقارن در اسکلت پلیمر می باشد . وارد کردن گروههای حجیم آویزان در اسکلت پلیمر باعث می شوند که حرکات قطعه ای کمتر اتفاق افتد و همچنین مانع نزدیک شدن زنجیرهای پلیمر به همدیگر می شوند و در نتیجه نیروهای بین مولکولی کاهش می یابد. این اصلاح باعث کاهش نقطه ذوب شده و در نتیجه منجر به تهیه پلیمر آمورف و محلول می شود. در این پروژه، دی آمین آروماتیک (dqb)در طی چهار مرحله سنتز ودر واکنش پلیمریزاسیون تراکمی با دی کربوکسیلیک اسیدهای مختلف، به منظور تهیه پلی آمیدهای محلول و مقاوم حرارتی، ونیز در واکنش پلیمریزاسیون تراکمی با دی انیدریدهای آروماتیک مختلف، به منظور تهیه پلی ایمیدهای محلول و مقاوم حرارتی مورد استفاده قرار گرفت. همچنین این دی آمین با پیروملتیک انیدرید واکنش داده شد تا یک دی کربوکسیلیک اسید دارای اتصالات ایمیدی تولید شود، سپس این مونومر با دی آمین های مختلف نیز واکنش داده شد تا پلی(آمید-ایمید)های مربوطه بدست آید. دی آمین جدید، پلی آمیدها، پلی ایمیدهای و پلی(آمید- ایمید)های سنتزی توسط روش های مختلف طیف سنجی از جمله ft-ir و nmr و همچنین آنالیز عنصری مورد شناسایی و خصوصیات پلیمرها از جمله ویسکوزیته، حلالیت، خصوصیات حرارتی و پایداری حرارتی مورد بررسی قرار گرفت. واژه های کلیدی: پلیمریزاسیون تراکمی ، پلی آمید، پلی ایمید، ، حلالیت و خصوصیات حرارتی.