کلینیک ها و فیزیوتراپی ها اغلب برای درمان بیماران دارای کمردرد از تمریناتی استفاده می کنند که درد را کاهش داده و عملکرد را بهبود بخشد. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیرات تمرین استقامتی اکستنسورهای تنه بر کاهش درد و ناتوانی افراد دارای کمردرد مزمن و تحت حاد بود. تعداد آزمودنی ها 43 نفر بود که به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند .آزمودنی ها در گروه تجربی تمرینات را 3 جلسه در هر هفته و به مدت 6 هفته انجام می دادند.آزمودنی های گروه کنترل هیچ گونه تمرینی را دریافت نمی کردند. از فرم کوتاه شده پرسشنامه درد مگ گیل برای اندازه گیری درد و از پرسشنامه ناتوانی رولند موریس برای اندازه گیری ناتوانی استفاده شد. همچنین تست سورنسن برای اندازه گیری استقامت عضلات اکستنسور تنه بکار برده شد. اندازه گیری ها روز اول ، 3 و 6 هفته بعد از اجرای تمرینات انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل اثر عامل درمان از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری glm) ) استفاده شد. بعلاوه جهت مقایسه میزان بهبودی در دو نوع بیماری (تحت حاد و مزمن) پس از محاسبه اختلاف قبل و بعد از درمان در هریک از متغیرها، آزمون آنالیز واریانس چند متغیره اجرا شد. داده ها به وسیله نرم افزار spss تجزیه و تحلیل گردید. بر اساس نتایج بدست آمده تمرینات استقامتی اکستنسورهای تنه بر میزان کاهش درد افراد دارای کمردرد تحت حاد موثرتر است و باعث کاهش بیشتر درد در افراد دارای کمردرد تحت حاد شده و اثربخشی معناداری دارند. اما هیج گونه تفاوت معناداری در ناتوانی و استقامت عضلانی بعد از 3 و 6 هفته تمرین در هر دو گروه کمردرد مزمن و تحت حاد وجود نداشت.