جنبش های اسلامی اعم از سنی و شیعه، در طول قرون گذشته، در پی انحطاط داخلی و هجوم گسترد? غرب به سرزمین های اسلامی، برای مبارز? با استعمارگران اروپایی که در پی تسلط بر سرزمین های اسلامی، و عزم بر نابودی شریعت اسلامی داشته اند، با هدف احیای دوبار? اسلام و تمدن اسلامی به وجود آمدند. این جنبش ها بر بازگشت به ارزش های اسلامی و احیای اسلام اصیل به عنوان تنها راه برون رفت از بحران های حادث شده تأکید می کنند. هدف از این پژوهش، شناسایی وجوه اشتراکات و مفرقات این جنبش ها در نحو? مواجهه با بحران های موجود در جهان اسلام، و بررسی تطبیقی دیدگاه های نظری و عملی آنها، در روند مبارزه با مشکلات و اصل بازگشت به اسلام و احیای ارزش ها و اجرای شریعت اسلامی، که اصلی مشترک بین این جنبش ها می باشد، است. این پژوهش به روش کتابخانه ای و با رویکردی توصیفی ـ تطبیقی، در پی اثبات این فرضیه می باشد که؛ با این که هر دو گروه و جنبش های اسلامی (شیعه و سنی)، با بحران های مشترکی مواجه بوده و در پی تلاش برای تحقق اهداف مشترکی چون، اجرای شریعت، برپایی حکومت اسلامی، مبارزه با غرب گرایی و بازگشت به اسلام اصیل در جهت مقابله با بحران های پیش رو در جهان اسلام، همفکر و همسو هستند؛ اما در نوع نگاه به مشکلات و مواجهه با آن، نحو? اجرای شریعت و برپایی حکومت اسلامی و نوع پاسخ عملی به بحران های موجود، با یکدیگر تفاوت های مهمی به لحاظ مبانی فکری و استراتژی های عملی دارند. کلید واژگان: جنبش های اسلامی، اخوان المسلمین، طالبان، حزب التحریر، جنبش اسلامی ایران، حزب الدعوه و حزب الله.