این آزمایش به منظور ارزیابی استفاده از سطوح مختلف کنجاله گوار با و بدون مکمل آنزیمی بر روی کیفیت تخم مرغ و عملکرد مرغ های تخم گذار انجام شد. دویست و بیست و هشت مرغ تخم گذار در سن 58 هفتگی به مدت 12 هفته با جیره های حاوی 0، 3، 6 و 9% کنجاله گوار با و بدون مکمل آنزیم بتاماناناز (همی سل) تغذیه شدند. آزمایش به صورت فاکتوریل 4×2 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام گرفت، به طوری که در هر تیمار 4 تکرار (در هر تکرار 9 قطعه مرغ) وجود داشت. تولید تخم مرغ و تلفات، روزانه و وزن تخم مرغ و خوراک مصرفی در هر دوره ی 28 روزه ثبت شدند. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از سطح 9% کنجاله گوار در جیره ی مرغ های تخم گذار مسن، تاثیری بر درصد تولید تخم مرغ، مصرف خوراک، ضریب تبدیل، وزن مخصوص، ضخامت پوسته، نسبت وزن سفیده، زرده و پوسته نسبت به وزن کل تخم مرغ نداشت در حالی که وزن تخم مرغ، تولید تخم مرغ روزانه و رنگ زرده را به طور معنی داری کاهش داد. مکمل کردن جیره ی غذایی مرغ های تخم گذار تا سطح 6% کنجاله گوار هیچ تاثیر منفی بر عملکرد و پارامترهای کیفی تخم مرغ نداشت. استفاده از کنجاله گوار تا سطح 3% سبب افزایش معنی دار (05/0>p) در وزن تخم مرغ و تولید تخم مرغ روزانه شد و در دیگر موارد تفاوتی با گروه کنترل یافت نشد که بهبود در این پارامترها را می توان به خواص پریبیوتیکی گوار در سطوح پایین نسبت داد. بعلاوه کنجاله گوار در سطوح 6 و 9% باعث کاهش میزان کلسترول و تریگلسرید سرم شد و استفاده از کنجاله گوار بر تیتر srbc، igg و igm تاثیرگذار نبود. در کل دوره ی آزمایشی هیچ تفاوت معنی داری در رابطه با افزودن آنزیم و اثرات متقابل بین کنجاله گوار و مکمل آنزیمی بر صفات اندازه گیری شده مشاهده نشد. استفاده از کنجاله گوار در سطح 3% نسبت به جیره ی کنترل (0% کنجاله ی گوار) نه تنها همراه با تاثیرات سوء نبود بلکه باعث بهبود در برخی فاکتورهای عملکردی نیز شد.