در این پژوهش شعر و شخصیت سید اشرف الدین قزوینی (نسیم شمال) مورد بررسی قرار گرفته و ازجمله به دلایل تفاوت نگاه منتقدان نوپرداز و سنت گرا اشاره شده است .در شمار یکی از این تفاوتها می توان به این نکته اشاره کرد که سنت گرایان شعر سید اشرف را منحصر و محصور در بسته مشروطه نمی دانند در حالی که نوپردازان بر این اعتقادند که شعر وی نتوانسته است همپای زمان حرکت کند و خود را به امروز برساند .در این پژوهش تلاش شده است تا با مقایسه ای میان شعر و شخصیت سید اشرف با دیگر معاصرانش به این نتیجه دست یافته شود که شعر او برخلاف انکه از مولفه های اصولی شعر نظیر تصویرو تخیل و ... تهی است با این وجود اقبال عامه یافته است . یکی از منتقدان سنت گرا در تایید چنین نگرشی به خاطره خود اشاره می کنند که در دوره طفولیتش ، بی سوادها از او می خواستند که برایشان نسیم شمال بخواند و بادرج این خاطره می گو ید که هنوز هم که سالهای بسیار از درگذشت سید اشرف می گذرد شعر او تازه و با طراوت است .