نگرانی ناشی از آثار روابط طولانی مدت حسابرس و صاحبکار بر استقلال حسابرس، کیفیت حسابرسی و کیفیت گزارشگری مالی موجب تدوین مقرراتی نظیر چرخش اجباری حسابرسان جهت محدود کردن این روابط شده است. اما در خصوص منافع چرخش اجباری حسابرسان بین صاحبنظران اتفاق نظر وجود ندارد و تحقیقات صورت پذیرفته، نتایج متناقضی را به همراه داشته است. تحقیق حاضر به بررسی رابطه بین دوره تصدی حسابرس و مدیریت سود می پردازد. در این تحقیق جهت نمایندگی مدیریت سود از اقلام تعهدی اختیاری علامت دار و قدر مطلق اقلام تعهدی اختیاری طبق مدل تعدیل شده جونز استفاده شده است. با بررسی 109 شرکت پذیرفته شده در بورس اورق بهادار تهران طی دوره زمانی 1386-1382 و با بهره گیری از تحلیل رگرسیون خطی چندگانه، نتایج تحقیق حاکی از وجود رابطه مستقیم و معنادار بین دوره تصدی حسابرس و قدر مطلق اقلام تعهدی اختیاری است. اما بین مدت تصدی حسابرس و اقلام تعهدی اختیاری علامت دار ارتباطی مشاهده نشد. درمجموع، یافته های تحقیق مبین این امر است که با افزایش مدت تصدی حسابرس، احتمال مدیریت سود، چه در جهت کاهش و چه در جهت افزایش سود بیشتر گردیده و جهت مدیریت سود وابسته به انگیزه های خاص مدیریت می باشد.