توانایی حفظ تعادل با افزایش سن بطور گسترده کاهش می یابد؛ تمرین، در ممانعت از کاهش فعالیت جسمانی و عوارض ناشی از افتادن و بهبود توانایی تعادل افراد مهم است و آب بعنوان یک حمایت کننده و محیطی کم خطر،می تواند ترس از افتادن و آسیب حین تمرین را کاهش دهد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرین در آب و خشکی بر تعادل سالمندان بود. 20 آزمودنی دارای شرایط شرکت در تحقیق و میانگین سنی4± 15/59 سال به دو گروه تمرین در آب (10n=) و خشکی (10n=) طبقه بندی شدند. تمرینات دو گروه مشابه و دوره تمرین شامل 8 هفته ، دو جلسه در هفته (16 جلسه) و هر جلسه تمرین شامل سه مرحله گرم کردن، تمرینات اصلی، سرد کردن بود. نمره تعادل قبل و بعد از دوره تمرین بوسیله دستگاه تعادل سنج بایودکس و تست fall risk جهت تعیین خطر افتادن و تعادل سالمندان در سطح 8 به مدت 20 ثانیه، ثبت گردید. به منظور تعیین تفاوت بین داده ها از روش آماری t-test استفاده شد.نتایج نشان داد، تفاوت بین نمره تعادل سالمندان قبل و بعد از دوره تمرین، در هر دو گروه معنادار بود (05/0>p)، اما بین دو گروه تمرین تفاوت معنادار وجود ندارد (05/0<p). بنابراین تمرین در آب و خشکی می تواند تعادل سالمندان را بهبود داده و خطر سقوط آنها را کاهش دهد. از سوی دیگر عدم تفاوت معنادار بین نمره تعادل دو گروه بعد از تمرین، حاکی از تاثیر یکسان هر دو نوع تمرین بر بهبود تعادل سالمندان است.