هدف این تحقیق بررسی دوام زیستی چوب صنوبر فشرده شده به روش تیمار ترکیبی گرمآبی-مکانیکی در مقابل قارچهای عامل پوسیدگی نرم و قهوه ای gloeophyllum trabeum)) بود. بدین منظور بلوک هایی از چوب صنوبر در دماهای 120، 150 و 180 درجه ی سانتی گراد و در مدت زمان های ماندگاری 0، 30 و 90 دقیقه به روش گرمآبی تیمار گردیدند و سپس در پرس و در دماهای 160 و 180 درجه ی سانتی گراد فشرده شدند. نمونه های کوچکی از بلوک-های مزبور بریده شدند و در خشک کن در دمای 2±103 درجه ی سانتی گراد به منظور تعیین وزن خشک اولیه خشک شدند. تعدادی از نمونه ها مطابق استاندارد en 113 در معرض قارچ عامل پوسیدگی قهوه ای قرار گرفتند. هم چنین برای بررسی پوسیدگی نرم از نمونه های مزبور، باریکه های کوچکی برش داده شدند و مطابق استاندارد 807 env در معرض خاک قرار گرفتند. بعد از آزمون های پوسیدگی نمونه ها در خشک کن خشک شد و میزان افت وزن آن ها تعیین گردید. تعدادی از نمونه هایی که در معرض پوسیدگی قرار گرفته بودند، نیز برای بررسی های میکروسکوپی استفاده شدند. بررسی های دوام زیستی نشان دادند که تیمار ترکیبی گرمآبی- مکانیکی باعث افزایش مقاومت نمونه های تیمار شده در برابر فعالیت قارچ ها می گردد. هم چنین نتایج نشان دادند که با افزایش دمای تیمار گرمآبی و مدت زمان ماندگاری در کنار افزایش دمای پرس فعالیت زیستی قارچ در نمونه های تیمار شده کاهش می یابد. بررسی های میکروسکوپی نیز کاهش فعالیت قارچ ها را در نمونه های تیمار شده نشان دادند. بر اساس نتایج، تیمار ترکیبی گرمآبی- مکانیکی با دمای 150 درجه ی سانتی گراد و مدت زمان ماندگاری 30 دقیقه و پرس در درجه حرارت 180 درجه ی سانتی گراد به عنوان بهترین تیمار مقاوم شناخته شد. گر چه تیمارهای زیستی 180 درجه ی سانتی گراد که از دوام زیستی بالاتری برخوردار بودند؛ ولی از دیدگاه ویژگی های کاربردی بهینه شناخته نشدند.