موضوع تامین منابع مالی آموزش عالی طی طی دهه های گذشته با تحولات زیادی همراه بوده است . منابع تامین مالی جزء مهمی است که از گذشته های دور مورد توجه نظریه پردازان قرار داشته است . برای فراهم شدن میزان منابع مالی در حد کفایت ، لازم است منابع تامین و تامین کنندگان نیز مشخص و سهم هر یک تامین شود . منابع تامین مالی و تامین کنندگان آن دارای طیف گسترده ای بوده و هر یک از تامین کنندگان ، به دلایل خاص در یک فرایند تحلیل و تصمیم گیری منطقی ، در تامین مالی آموزش مشارکت داشته و دارند . علاوه بر این ف در طول زمان سهم و نقش هر یک از منابع و تامین کنندگان ، دچار تغییر شده و وضعیت این تغییر و تحول از جامعه ای به جامعه دیگر متفاوت بوده که معرفت به آن ها اهمیت زیاد دارد . پژوهش حاضر به روش تحلیلی تطبیقی و مبتنی بر روش تجزیه و تحلیل و مقایسه ای برونی انجام شده و جامعه آماری آن شامل آموزش عالی سه کشور ایران ، ژاپن و آلمان است که ابزار انازه گیری آن اسناد و مدارمک و شواهد موجود از طریق منابع اطلاعات علمی الکترونیک و اینتر نتی ، کتابخانه ای و مقالات و کتب معتبر قابل اسناد گردیده است نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اصل مشارکت بخش خصوصی و صاحبان حِرَف و مشاغل در تامین مالی آموزش عالی در کشورهای ژاپن و آلمان بسیار چشمگیر بوده و می توان آن را مهم ترین عامل در تامین مالی آموزش و عالی برشمرد . همگامی آموزش عالی و موسسات با نیازهای بازار کار از دیگر کلیدهای موفقیت در کشورهای فوق الذکر بوده است ، اما متاسفانه در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران از جمله معضلاتی که ظهور و بروز پیدا کرده عدم انطباق آموزش های ارائه شده با نیازهای واقعی جامعه است که از پیامدهای مهم عدم ارتباط بازار کار با آموزش عالی است